Ας γνωρίσουμε την συγγραφέα Βαΐα Παπουτσή

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΒΑΪΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ

Οι δημιουργοί συστήνονται...κι ας γνωρίσουμε την συγγραφέα Βαΐα Παπουτσή

Γράφει η Βαΐα Παπουτσή

Γεια σας! Είμαι η Βαΐα Παπουτσή και γεννήθηκα στην πόλη των Σερρών από γονείς που, λόγω των ιστορικών συνθηκών, οι γραμματικές τους γνώσεις έφταναν μέχρι την τρίτη και τετάρτη δημοτικού. Παρόλα αυτά, μου έδωσαν τα απαραίτητα εφόδια και κυρίως την αγάπη για τα βιβλία και τη μάθηση, ώστε η πρωτότοκη κόρη τους, όπως και οι επόμενες δύο αδελφές μου, να λάβουμε ανώτατη μόρφωση. Έτσι, φοίτησα στη φιλοσοφική σχολή Ιωαννίνων, από όπου πήρα το πτυχίο των Μέσων και Νέων Ελληνικών Σπουδών (ΜΝΕΣ).

Η συγγραφή αποτελούσε για μένα όνειρο ζωής από πολύ μικρή ηλικία. Ένιωθα έντονη την παρόρμηση να καταγράψω στο χαρτί οτιδήποτε περνούσε από τη σκέψη μου, είτε σε στίχους είτε σε πεζό λόγο.

Οι πρώτες δοκιμές έμμετρων κυρίως ποιημάτων, που έδωσαν σταδιακά τη σκυτάλη σε ημιτελή πεζογραφήματα, παρέμεναν για χρόνια στα συρτάρια, χωρίς να δουν το φως της δημοσιότητας. Το αποδίδω στην έλλειψη ικανοποιητικού χρόνου καθώς, στο καθήκον της διδασκαλίας στη Μέση Εκπαίδευση προστέθηκε η πολυμελής οικογένεια με τις δικές της απαιτήσεις. Παρόλα αυτά, κάλυψα την ανάγκη για συγγραφή με ένα μη λογοτεχνικό έργο, με τίτλο ΓΙΟΡΤΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ, από τις εκδόσεις ΖΗΤΗ. Περιέχει κείμενα, απαγγελίες, θεατρικά και ομιλίες για σχολικές εθνικές γιορτές, μαζί με ένα CD ROM με επιπλέον υλικό.

Μετά από χρόνια, όταν αποδεσμεύτηκα από τις υποχρεώσεις της διδασκαλίας, οι ορίζοντες της συγγραφής για μένα διευρύνθηκαν ακόμη περισσότερο.

Οι διακρίσεις που μου απονεμήθηκαν σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς διηγημάτων και ποιημάτων μου έδωσαν την ώθηση να πειραματιστώ και πάνω στο μυθιστόρημα. Έτσι, εκδόθηκε Ο ΓΡΙΦΟΣ ΤΗΣ ΤΣΙΓΓΑΝΑΣ από τις εκδόσεις ΚΕΦΑΛΟΣ.

Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα ορεινό χωριό της Κοζάνης, στις αρχές του 20 ου αι. (μετά την απελευθέρωσή της από τους Τούρκους το 1912). Η κεντρική ηρωίδα, η δεκαεξάχρονη Κατερίνα, συναντά τυχαία στον δρόμο της μια τσιγγάνα, που προλέγει το μέλλον της με έναν δυσνόητο γρίφο. Μολονότι στην αρχή δεν θα δώσει ιδιαίτερη σημασία στα λόγια της, αργότερα, όταν έρθει αντιμέτωπη με άσχημες εμπειρίες, θα πείσει τον εαυτό της πως ο γρίφος καθώς και η ίδια η τσιγγάνα, ευθύνονται για τις κακοτυχίες στη μακραίωνη ζωή της, γεγονός που θα επηρεάσει αρνητικά τα συναισθήματά της γενικά για τη φυλή των τσιγγάνων.

Η παρουσία των τσιγγάνων στη ζωή της θα συνεχίσει να την κρατά ανήσυχη για το αδιόρατο μέλλον της, με αποκορύφωμα τη γυφτοπούλα που θα φέρει στο σπίτι ο εγγονός της, για να την παντρευτεί. Μετά από χρόνια, αφού αναλογιστεί όλη την προηγούμενη ζωή της, θα καταλάβει πια το νόημα του γρίφου.

Κύριο θέμα του βιβλίου είναι ο φυλετικός ρατσισμός, καθώς και η σύσταση της πατριαρχική οικογένειας, που υποχρεώνει τη συγκατοίκηση κάτω από την ίδια στέγη τριών ή και τεσσάρων γενεών, με τα προβλήματα που αυτή συνεπάγεται. Επίσης, η παιδική θνησιμότητα, ιδίως σε απομονωμένες κοινωνίες, που οφείλεται κυρίως σε έλλειψη ιατρικής περίθαλψης ή στην αμέλεια των μεγάλων, που είναι απασχολημένοι με τις κάθε είδους εργασίες. Τέλος, η μακροβιότητα, συνυφασμένη με τη χρήση θεραπευτικών βοτάνων.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΕΛΚΥΣΤΗΣ το δεύτερο μυθιστόρημά μου, ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΙΝΑΚΕΣ.

Πρόκειται για μυθοπλασία, η οποία κινείται σε ιστορικά πλαίσια και γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία μας ως λαού. Οι ήρωες περνούν μέσα από το καμίνι δύο πολέμων, που καθορίζει τις ζωές τους. Κεντρική ηρωίδα η Μαρίνα, που στη μεγάλη Καταστροφή της Σμύρνης, αρπάζουν τη δεκάχρονη κόρη της, ενώ η ίδια καταφεύγει πρόσφυγας στην Κρήτη, με μοναδική παρηγοριά έναν πίνακα ζωγραφισμένο από τα χέρια του συζύγου της, όπου εικονίζεται η ίδια με το κοριτσάκι της. Κάποια χρόνια αργότερα, η κόρη της βρίσκει άλλους δύο πίνακες στο ερειπωμένο πλέον πατρικό της. Οι πίνακες αυτοί θα γίνουν γέφυρες για να συνδεθεί το παρελθόν με το παρόν, φέρνοντας τη λύτρωση ανάμεσα σε τρεις γενιές.

Είναι ένα κείμενο αντιπολεμικό, που δίνει αφορμή για προβληματισμό σχετικά με τις ανεπανόρθωτες συνέπειες που έχει ένας πόλεμος, κυρίως πάνω στην ψυχική ολοκλήρωση όσων τον βιώσουν κι ακόμη να δώσει ένα μήνυμα ειρήνης και συμφιλίωσης των λαών. Επίσης, να τονίσει τους ακατάλυτους συγγενικούς δεσμούς και κυρίως την αληθινή αγάπη, που υπερβαίνει τις διαφορές είτε αυτές είναι κοινωνικές είτε θρησκευτικές είτε εθνολογικές.

Πιστεύω πως ένα λογοτεχνικό βιβλίο παίζει πολλαπλό ρόλο: δίνει στον αναγνώστη τέρψη και παράλληλα του προσφέρει ευκαιρίες για προβληματισμό. Ακόμη, τον ταξιδεύει σε κόσμους φανταστικούς ώστε να ξεφύγει από την καθημερινότητα. Συγχρόνως τον εμπνέει να μιμηθεί ή να απορρίψει συμπεριφορές. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που γράφω· να προσφέρω κάτι από αυτά στον αναγνώστη. Ο άλλος είναι για μένα την ίδια. Γιατί η πορεία της συγγραφής αποτελεί μια ενδιαφέρουσα και ευχάριστη ενασχόληση.

Προκειμένου να συνθέσω τις ιστορίες μου, καταφεύγω σε προσωπικές εμπειρίες της καθημερινότητας, αλλά αξιοποιώ και κάποια βιώματα άλλων, κυρίως ηλικιωμένων, που μου τα αφηγούνται κατά καιρούς.

Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω πως αξίζει να διαθέσει κάποιος χρόνο για να ασχοληθεί με την ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων, ενάντια στην τεχνολογία, η οποία διεκδικεί τη μερίδα του λέοντος από τον χρόνο μας και στερεί, ιδιαίτερα τη νέα γενιά, από την επαφή με τη γλώσσα μας.

Ευχαριστώ την κυρία Γανίτη, που μου έδωσε την ευκαιρία να μοιραστώ μαζί σας όλα τα παραπάνω, αλλά και όλους εσάς που δείξατε το ενδιαφέρον σας.

Το βιβλίο ''Οι τρεις πίνακες" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.

Την ευχαριστώ πολύ!!!

Με εκτίμηση,

Κυριακή Γανίτη από το blog Vivliovamon