Ας γνωρίσουμε τον συγγραφέα Θεόδωρο Σούμα
Γράφει ο Θεόδωρος Σούμας
Η συλλογή μου, “Παράλογοι συνήθεις πόθοι”, διέπεται από την προσπάθεια και την ανάγκη μου να βρω, να συλλέξω και να εκφράσω την αλήθεια των ερώτων και της σεξουαλικότητας των χαρακτήρων μου μέχρι τέλους. Αυτός είναι κι ο λόγος, άλλωστε, που ορισμένα, σκοτεινά τολμηρά διηγήματα, μερικές φορές μοιάζουν κάπως με νατουραλιστικά και πορνογραφικά πεζογραφήματα. Τα πληγωμένα συναισθήματα κι οι τραυματισμένες και ματαιωμένες προσδοκίες, ελπίδες κι επιθυμίες των προσώπων, τα οδηγούν – και οδηγούν την περιγραφή τους – στον ζόφο, στον πόνο, στις διαστροφές ή στην ωμή, άσεμνη έκφραση.
Η συλλογή μου “Παράλογοι συνήθεις πόθοι” περιλαμβάνει δώδεκα διηγήματα και δύο νουβέλες που άλλοτε αναδεικνύουν τον τρελό κι εξωφρενικό χαρακτήρα των ιστοριών έρωτα και σεξ των προσώπων και άλλοτε τον κοινότοπο, γκροτέσκο (και ζοφερό) χαρακτήρα τους. Το ότι αρκετοί ήρωες φέρονται ως ερωτύλοι, αποτελεί μάλλον μια υπαρξιακή, ασύνειδη κατάσταση και ροπή τους, την αναζήτηση της κατάστασης της ευτυχίας, της αγάπης και της ψυχοσωματικής επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων.
Αποφάσισα τελικά να ονομάσω τη συλλογή διηγημάτων “Παράλογοι συνήθεις πόθοι”, θα μπορούσε όμως να λέγεται και οι ιστορίες ή οι εξομολογήσεις κάποιων ερωτομανών ή ερωτύλων (ή σεξομανών), μα κατέληξα στο να μην χρησιμοποιήσω αυτούς τους φορτισμένους και παρεξηγημένους, όρους. Στην πραγματικότητα ορισμένα διηγήματα είναι πραγματικές ιστορίες που διηγήθηκα σε ορισμένες γυναίκες, δηλαδή αυτές οι γυναίκες θα μπορούσαν να ενσωματωθούν στα διηγήματα ως ακροάτριες - πρόσωπα των ιστοριών. Το έκανα σε ορισμένα από τα διηγήματα, στο “Έρωτες στην επαναστατική οργάνωση” και αλλού.
Εξετάζοντας τη συλλογή των τολμηρών ερωτικών διηγημάτων, που αποτελείται από αλλόκοτες, μερικές φορές συνειδητά πορνογραφικές, απελπισμένες και κατά κάποιον τρόπο non-fiction ερωτικές ιστορίες, διαπιστώνουμε πως όλα τα πρόσωπα έχουν μια ροπή και ευαισθησία έναντι του ερωτισμού και της σεξουαλικότητας, πιθανά γιατί αναζητούν την ερωτική ευτυχία· και επειδή δεν τη βρίσκουν, αρκούνται στην αναζήτηση κάποιου υποκατάστατού της που είναι το σεξ. Πάρτε υπόψη σας σχετικά με αυτά τα τολμηρά, απελπισμένα, αστεία και σκοτεινά, ενίοτε ωμά διηγήματα, πως έτσι κι αλλιώς στην ιστορία της λογοτεχνίας έχουν γραφτεί ερωτολογικά πορνογραφήματα ή πορνογραφικά κομμάτια ενταγμένα σε συνήθη μυθιστορήματα, με σημαντική λογοτεχνική, νοηματική και αισθητική αξία, κυρίως του Σαντ, του G. Bataille, του D.H.Lawrence, του Χένρι Μίλερ, του Μαζόχ, του Εμπειρίκου και αρκετών άλλων.
Η συλλογή των 14 ερωτικών διηγημάτων, “Παράλογοι συνήθεις πόθοι” αποτελεί το τρίτο μέρος μιας βιωματικής τετραλογίας αυτομυθοπλασιών μου. Η τετραλογία αυτή, μια τετραλογία των ερωτικών επιθυμιών και του ατομικού και κοινωνικού αγώνα, άρχισε να εκδίδεται το 2019 ανάποδα από τη χρονολογική, κανονική σειρά των πεζογραφημάτων της, δηλαδή πρώτο εκδόθηκε το τέταρτο χρονολογικά βιβλίο της, από τις εκδόσεις Βακχικόν,“Το ημερολόγιο ενός αδέξιου εραστή”. Ακολούθως εκδόθηκε το δεύτερο, χρονολογικά, βιβλίο της, “Ο Βασίλης –ψευδώνυμο Γιάννης– στην αριστερά (1971-2008)”, εκδ. Επίκεντρο. Και τώρα εκδόθηκε το τρίτο βιβλίο. Τι συνδέει αυτά τα τέσσερα βιωματικά βιβλία μου; Μια κοινή, βιοπολιτική οπτική, σχετική με την εξουσία του σώματος και της κοινωνίας επί του σώματος. Τα διηγήματα μου εκθέτουν κυρίως με βιωματική προσέγγιση και ενίοτε ορθολογικά, τις μνήμες του σώματος, του εγώ και του υποσυνείδητου, τα οποία υποφέρουν, επιθυμούν, τυραννιούνται και ποθούν, εν μέσω κοινωνίας.
Το βιβλίο ''Παράλογοι συνήθεις πόθοι" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου