Φίλτατε/η συγγραφέα, με ακούς; Σταμάτα την επιθετική διαφήμιση του έργου/των έργων σου, χθες!

(Προέλευση φωτογραφίας: Shutterstock.com)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Φίλτατε/η συγγραφέα, με ακούς; Σταμάτα την επιθετική διαφήμιση του έργου/των έργων σου, χθες!

Καθημερινώς, δέχομαι στο email μου, καθώς και σε προσωπικά μηνύματα στους λογαριασμούς μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πάρα πολλά δελτία τύπου, τα οποία με ενημερώνουν για τις επερχόμενες, ή, τις τρέχουσες κυκλοφορίες νέων βιβλίων. Άν και επιθυμώ να διαβάσω, όσα περισσότερα μου κινήσουν το ενδιαφέρουν, δυστυχώς, κάποια ενημερωτικά δελτία χάνονται μέσα σε όλα και διαφεύγουν της προσοχής μου, οπότε δεν μαθαίνω και γι'αυτά τα βιβλία. Υπάρχει, όμως, κάτι που έχει αρχίσει και με ενοχλεί σε μεγάλο βαθμό.

Φίλτατε/η συγγραφέα, αρχικά, θέλω να σε ευχαριστήσω που με ενημερώνεις με ευγενικό και όχι αγενή τρόπο για το νέο/τα νέα έργο/α σου. Το θεωρώ πολύ βοηθητικό αυτό ως κίνηση. Ναι, σε εσένα απευθύνομαι που δεν μου μιλάς λες και μου κάνεις κάποια χάρη, αλλά μου αποδεικνύεις πως είσαι ένας καλλιεργημένος άνθρωπος, με σεβασμό προς το αναγνωστικό κοινό. Ναι, εσύ είσαι ένα φωτεινό παράδειγμα, που θα έπρεπε να ακολουθήσουν κι άλλοι/ες ομότεχνοί/ες σου.

Φίλτατε/η συγγραφέα, τώρα θέλω να με ακούσεις. Όχι, δεν θέλω να σου κουνήσω το δάχτυλο, ούτε να σου ασκήσω κάποια δηκτική κριτική, απλώς θέλω να σου δώσω μία συμβουλή. Άν θέλεις την κρατάς, αν θέλεις την πετάς. 

Σταμάτα την επιθετική διαφήμιση του έργου/των έργων σου, χθες!

Φίλτατε/η συγγραφέα, συμμερίζομαι την χαρά σου για την έκδοση του βιβλίου σου. Κατανοώ και αποδέχομαι το πόσο έχεις κοπιάσει και εργαστεί πάνω σε αυτό, ώστε να φτάσει η στιγμή του να το κρατάς στα χέρια σου και να το παρουσιάζεις στο αναγνωστικό κοινό. Ανεκτίμητη η αξία του να βλέπεις ένα μεγάλο όνειρό σου να πραγματοποιείται!

Αλλά, εδώ, υπάρχει ένα μεγάλο ''αλλά''...

Από την στιγμή που σου έχω ευχηθεί (σε προσωπικό μήνυμα, το οποίο πρώτος/η μου έχεις στείλει!) να έχει μία όμορφη και καλή πορεία και πώς αν με ενδιαφέρει, θα το προμηθευτώ και θα μοιραστώ μαζί σου τις εντυπώσεις μου, δεν γίνεται να μου στέλνεις δύο και τρεις φορές μέσα στην εβδομάδα μήνυμα (σκέψου πόσα είναι μέσα σε ένα μήνα!) και να με ρωτάς αν έχω το αγοράσει. Πόσω μάλλον, να γίνεσαι κάπως αγενής, ρωτώντας με επιτακτικά γιατί δεν βλέπεις το όνομά μου στην λίστα, που σου έχει δοθεί από τον εκδοτικό, με τις αφιερώσεις... Και για να σε προλάβω, δεν το κάνω αυτό από καμία άποψη σνομπισμού, ή, επειδή περιμένω να μου το στείλεις ως δώρο! Εάν θέλω να διαβάσω ένα βιβλίο, θα το κάνω.

Πίστεψέ με, δεν θέλω να σε προσβάλλω, αλλά είναι κάπως άκομψο όλο αυτό... Δεν νομίζω πως σε βοηθά αυτή η επιθετική διαφήμιση του έργου/των έργων σου. Αντιθέτως, πιστεύω ότι έχει τα αντίστροφα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ειδικά όταν γίνεσαι κάπως πιεστικός/η στέλνοντάς μου ακόμη και το λινκ που οδηγεί στην επίσημη σελίδα του εκδοτικού, με απώτερο σκοπό την αγορά του βιβλίου, λέγοντάς μου πως από εδώ θα μπορέσω να το προμηθευτώ. 

Μην υποτιμάς την νοημοσύνη μου!

Γνωρίζω τους τρόπους, για να αγοράσω ένα, ή, και περισσότερα βιβλία. Μα κι αν δεν ήξερα, θα σε ρωτούσα με όλον τον σεβασμό, αν μπορείς να μου δώσεις πληροφορίες. Δεν χρειάζομαι τέτοιου -βασικά κανενός- είδους υποδείξεις!

Και κάπου εκεί αρχίζω να αισθάνομαι κύματα θυμού να με διαπερνούν...

Ειδικά, αν σου πω πως δεν έχω αγοράσει ακόμα το βιβλίο/τα βιβλία σου...

- κι εσύ όχι, απλώς, μου στέλνεις ένα, ή, και παραπάνω υβριστικά και άκρως άσχημα μηνύματα (σαν άλλο κακομαθημένο πιτσιρίκι που του πήραν το γλειφιτζούρι/παιχνίδι από το χέρι!) κι αφού με διαγράψεις από διαδικτυακή φίλη, ακόμα και να με μπλοκάρεις (δικαίωμά σου!), έχεις το θράσος να παροτρύνεις κι άλλους/ες ομότεχνους/ες σου να κάνουν το ίδιο,

- διαβάλλεις την αξιοπιστία και το όνομά μου, καθώς και των blogs μου,

- προβαίνεις και σε αρκετές ακόμη απρέπειες που φανερώνουν πολλά για τον χαρακτήρα σου...

Ο σεβασμός ΔΕΝ χαρίζεται, μα κερδίζεται. Κι από την στιγμή που βλέπεις πως εγώ σου φέρομαι όπως ορίζουν οι τρόποι καλής συμπεριφοράς, αφήνοντας στην άκρη τα όποια προβλήματα και άλλα προσωπικά ζητήματα της καθημερινότητάς μου, (ναι, δεν είμαι ρομπότ!), απαιτώ να κάνεις και εσύ το ίδιο. 

Και κάπου εδώ θα ολοκληρώσω το σημερινό μου άρθρο, διότι νομίζω πως έγινα, άκρως, κατανοητή!

Φίλτατε/η συγγραφέα, σε ευχαριστώ πολύ που κάθισες και διάβασες αυτές μου τις σκέψεις!

Τα λέμε σύντομα με νέο άρθρο!