Καμία ειρήνη (Όμορφη πόλη)
Πρώτα η Όμορφη πόλη μας οδήγησε μπροστά από ''Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα''. Το ταξίδι, όμως, δεν έλεγε να σταματήσει εκεί... Η φράση ''Καμία ειρήνη'' σαν άλλο σύνθημα σε τοίχο γραμμένο με έντονο χρώμα -όμοιο με εκείνο του αίματος- μας προ(σ)καλούσε σε μία ακόμη αναζήτηση της αλήθειας και του ενόχου/των ενόχων σε ένα διαρκές ανθρωποκυνηγητό μέσα στους σκοτεινούς δρόμους της πόλης που τα κατά τα τόπους φώτα διώχνουν ( ; ) μακρυά το όποιο έρεβος και κίνδυνο... Ναι, αυτή ήταν η πρωταρχική σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου ακούγοντας τον τίτλο του νέου αστυνομικού μυθιστορήματος του συγγραφέα Βαγγέλη Μαργιωρή, με τίτλο ''Καμία ειρήνη'' (Όμορφη πόλη) το οποίο αποτελεί τη συνέχεια του προηγούμενου βιβλίου του ''Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα" και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας. Άραγε, τί νέο θα συναντούσαμε μέσα στις σελίδες του;
''Μια απόφαση της στιγμής, ο δείκτης που πιέζει τη σκανδάλη, μια πεταλούδα που χτυπάει τα φτερά της, η τρύπα στο τζάμι. Οι αγώνες δρόμου ξεκινάνε πάντα με έναν πυροβολισμό… Κάποιοι ήξεραν, μερικοί θα μάθουν, άλλοι θα τρέχουν να βρουν τα γιατί. Δύο φίλοι και παλιοί συνάδελφοι της ΓΑΔΑ παντρεύουν τα παιδιά τους. Σε μια από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής τους ένα μοιραίο τηλεφώνημα οδηγεί στην ανείπωτη τραγωδία. Το νιόπαντρο ζευγάρι βρίσκεται άγρια δολοφονημένο στη σουίτα του ξενοδοχείου… Το δολοφονικό παραλήρημα που διατρέχει την πόλη θα προσπαθήσουν να ανακόψουν ο αστυνόμος Μανιάτης με τον υπαστυνόμο Παπαδόπουλο. Ανάλογα με την περίσταση, εκείνο που διαφέρει είναι το μέσο: τσεκούρι, νυστέρι, πιστόλι… Έτσι κι αλλιώς, η κατάληξη είναι ίδια. Αγώνας δρόμου χωρίς νικητή. Άλλωστε, ο τερματισμός δεν φέρνει καμία ειρήνη…" (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Για να είμαι ειλικρινής, όταν ξανασυναντώ έναν/μία συγγραφέα μέσα από τη συνέχεια ενός προγενέστερου έργου του/της, νιώθω έναν υποσυνείδητο φόβο μην τυχόν και ξαναβρώ κάτι ήδη ειπωμένο. Ευτυχώς τόσο για μένα, όσο και για το υπόλοιπο αναγνωστικό κοινό, ο συγγραφέας επιλέγει να χαράξει μία άλλη πορεία μέσα από την παρούσα ιστορία. Άν και μεγάλο σε έκταση, το βιβλίο ξεκινάει με μία δυνατή σκηνή αρκετά ικανή να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μου για κάμποση ώρα. Τα κεφάλαια περνούν. Εμβαθύνουμε κι άλλο στην υπόθεση και σκεφτόμαστε το/τα πιθανό/α κίνητρο/α για τα όσα συμβαίνουν... Μέχρι εδώ όλα καλά και βατά μπορώ να πω. Δίχως να νιώθω την όποια συναισθηματική έξαρση κι αγωνία. Κι εκεί που άρχιζα να αναρωτιέμαι για το πού θα οδηγούμασταν, ο συγγραφέας, σταδιακά, ανοίγει τα φύλλα του και ρίχνει στο τραπέζι έναν έναν όλους τους κρυμμένους άσσους που έχει στα μανίκια του... Σημαδεμένη, ή μη, τράπουλα, τολμώ να πω ότι είχα μπει καλά στο χορό και θα χόρευα με μεγάλη θέληση!
Ο συγγραφέας έχει τον τρόπο του με τις λέξεις. Του το δίνω! Γνωρίζει καλά την ανθρώπινη ψυχολογία και παίζει με εκείνη, διαμορφώνοντας ρεαλιστικούς χαρακτήρες προσώπων με τα όποια θετικά/αρνητικά χαρακτηριστικά, πράξεις, σκέψεις, μυστικά, λάθη, πάθη, όνειρα κι όλα όσα συνδέονται με την ανθρώπινη φύση και τη μη συνειδητότητα της θνητότητάς μας που μας οδηγεί σε μονοπάτια από τα οποία δύσκολα μπορούμε να βρούμε την έξοδο διαφυγής και τα οποία φέρνουν, συνήθως, τις όποιες τραγικές συνέπειες τόσο για εμάς, όσο και για τους άλλους ανθρώπους γύρω μας...
Όπως προείπα το βιβλίο είναι αρκετά μεγάλο σε όγκο, παρ'όλ'αυτά, ο τρόπος που αποτυπώνονται οι σκέψεις του συγγραφέα πάνω στο χαρτί, το βοηθά ώστε να είναι άρτιο από άποψη δομής, αρκετά σφιχτοδεμένο, πλημμυρισμένο από περιγραφικές εικόνες και έντονα συναισθήματα, ακατάπαυστη δράση, αγωνία και μυστήριο, αλλά κυρίως με μία τάση του να δούμε μέσα από τα μάτια των προσώπων και κάθε φορά να ερχόμαστε μπροστά σε μία άλλη οπτική που ανοίγει ένα άλλο παράθυρο στην πλοκή, που μέχρι πριν λίγο δε γνωρίζαμε την ύπαρξή του και φέρνει την μία ανατροπή μετά την άλλη. Κι εμείς εκεί να προσπαθούμε να ισορροπήσουμε και να βρούμε τη λύση στο αίνιγμα, έχοντας στο πλάι μας τα πρόσωπα της ιστορίας. Μία ιστορία με βαθύ κοινωνικό υπόβαθρο και ζητήματα που πολλοί/ες προσπαθούν να κρατήσουν κρυμμένα πίσω από τις ερμητικά κλεισμένες πόρτες σπιτιών και γραφείων, μα και από τη συνείδησή τους... Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που πραγματικά αξίζει της προσοχής σας.
Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.
Διαβάστε την κριτική μου για το βιβλίο ''Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα" εδώ: https://vivliovamon.blogspot.com/2023/09/blog-post_62.html
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου