Η Χώρα με το Βουνό στη Μέση
Το ομολογώ! Υπάρχουν βιβλία που δεν με έχουν κερδίσει ούτε από την πρώτη, αλλά ούτε από τη δεύτερη ματιά. Είναι, όμως, βιβλία που με έχουν ''κατακτήσει'' κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, ''υποτάσσοντας'' το νου και την προσοχή μου με έναν τρόπο φυσικά αβίαστο. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει και το νέο μυθιστόρημα της συγγραφέως Μαρία Καρβουνίδου-Ράσμουσεν, με τίτλο ''Η Χώρα με το Βουνό στη Μέση", το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή. Ένα βιβλίο που κοιτάζοντάς το, αρχικά, είχα την λανθασμένη εντύπωση πώς πρόκειται για ένα ακόμη παραμύθι φαντασίας για μικρούς και μεγάλους. Άν και από τον εκδοτικό ορίζεται ως ένα μυθιστόρημα που ανήκει στο είδος της φαντασίας (το οποίο λατρεύω!), θα μου επιτρέψετε να θεωρώ -μπορεί να είμαι σωστή, μπορεί και λάθος- ότι εντάσσεται κανονικά στο είδος των δυστοπικών μυθιστορημάτων. Από εκείνες τις δυστοπίες που δεν είναι απαραίτητο να τις διαβάζεις μέσα στις σελίδες των βιβλίων, αλλά να τις βιώνεις στην καθημερινότητά σου...
''Πριν από εκατό χρόνια υπήρχε μια χώρα ενωμένη αλλά διχασμένη, η Χώρα με το Βουνό στη Μέση. Το βουνό χώριζε την Πράσινη από την Καφέ Κοιλάδα, όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά οικονομικά και πολιτικά. Όταν στα χέρια του Έτρε έπεσε το παλιό μπλε τετράδιο, η εικόνα που είχε για τον κόσμο άρχισε να καταρρέει. Το βράδυ εκείνο, αντί να γιορτάζει την κοινωνική του ανέλιξη και την επιτυχία του στις τεχνικές εξετάσεις, μάθαινε τη φρικτή αλήθεια για την άλλοτε ενωμένη Χώρα με το Βουνό στη Μέση. Τώρα γνώριζε την αιτία του διαχωρισμού. Οι απέναντι πλευρές έχτισαν την ύπαρξή τους πάνω στον φόβο, στο μίσος και σε ανατριχιαστικά ψέματα, ενώ ένας αιώνας προπαγάνδας είχε αλλάξει ριζικά τις συνειδήσεις των πολιτών κι από τις δύο πλευρές. Όταν ο Έτρε γνώρισε την Πελήνα, κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να ζει άλλο στο ψέμα. Το αίμα των προγόνων του ζητούσε δικαίωση. Η απόφασή του ήταν ήδη ειλημμένη· ο μόνος δρόμος για εκείνον ήταν ο δρόμος της ελευθερίας, και θα τον ακολουθούσε με κάθε κόστος." (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Είναι αλήθεια ότι από τις πρώτες, κιόλας, στιγμές της ανάγνωσης, το βιβλίο, ή, μάλλον πιο σωστά τα όσα υπάρχουν μέσα σε αυτό και αφηγούνται την πλοκή με συνεπήραν σε έναν έντονο χορό των αισθήσεων, που με κατέκλυζαν από ποικίλες εικόνες, προβληματισμούς, συναισθήματα, φρικτές διαπιστώσεις γύρω από τους ανθρώπους και του πού οδηγούμαστε -σε μεγάλο μέρος- ως ανθρωπότητα και κατ'επέκταση ως κοινωνίες, καθώς και τις αντιθέσεις σε πολλά επίπεδα. Από τον διαφορετικό τρόπο σκέψης, το είδος των εμπειριών, τις όποιες προκαταλήψεις/πεποιθήσεις, την κατάχρηση εξουσίας, την έντονη παρουσία της αδικίας, την ύπαρξη των κραυγαλέων ανισοτήτων σε οικονομικό/κοινωνικό/φυλετικό/πολιτικό επίπεδο, το πώς μεγαλώνουμε, υπό ποιες συνθήκες και με τι εφόδια, τη στάση ζωής που άλλοι/ες επέλεξαν για εμάς ως ορθή, την εσκεμμένη απόκρυψη της αλήθειας και διαστρέβλωση αυτής έως και την θέση μας μέσα στην κοινωνία, καθώς και την ενοχοποίηση του έρωτα.
Θα μπορούσα να σας μιλώ με τις ώρες για το παρόν μυθιστόρημα, μα νομίζω ότι είναι καλύτερο κάπου εδώ να ''κλείσω'' τις σκέψεις μου για εκείνο, παροτρύνοντάς σας να το αναζητήσετε κι εσείς. Ναι, ''Η Χώρα με το Βουνό στη Μέση'' είναι ένα βιβλίο που θέτει τους ορθούς υπαρξιακούς προβληματισμούς, που παίζει με τη σκέψη μας και μας οδηγεί σε ένα πιο ''ανοιχτό'' πνευματικό ορίζοντα μέσω της καλής γραφής της συγγραφέως που εναρμονίζεται πολύ καλά με τις ανατροπές, τη δύναμη των λεγομένων της, τη συγκίνηση, καθώς και την αναζήτηση/κατάκτηση της αλήθειας...
Καλή ανάγνωση.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου