Κύκλος
Με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός πως όλο καί περισσότεροι/ες συγγραφείς δείχνουν την τάση να μας προσφέρουν κοινωνικά μυθιστορήματα που γυρίζουν την πλάτη στα παρωχημένα μοτίβα του παρελθόντος καί να αποκτούν έναν αέρα αναζωογόνησης καί την απαραίτητη δόση φρεσκάδας με σκοπό να προσελκύσουν μεγαλύτερη μερίδα του αναγνωστικού κοινού. Σε αυτό,λοιπόν,το πλαίσιο διάβασα καί σας προτείνω το νέο βιβλίο της συγγραφέως Μιρέλλας Παπαϊωάννου,με τίτλο ''Κύκλος'',που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως. Ένα μυθιστόρημα,που με την πρώτη ματιά μπορεί να χαρακτηριστεί ως κοινωνικό,αλλά είναι ένα βαθύ ψυχογράφημα,όχι μόνο του κεντρικού ήρωα,αλλά ως ένα βαθμό καί των λοιπών προσώπων καί κατ'επέκταση σε ένα ευρύτερο πλαίσιο.
Η συγγραφέας επιλέγει έναν λιτό καί περιεκτικό από άποψη νοήματος τίτλο. Η λέξη ''κύκλος'',πέρα από το γεωμετρικό του σχήμα κι όσα συνειρμικά μας έρχονται στο μυαλό καί συνδέονται με αυτόν,δύναται να συμβολίσει αρκετά παραπάνω. Εσκεμμένα,επίσης,παραλείπεται το άρθρο ''ο'' καί στην γραμματοσειρά βλέπουμε να τονίζεται το γράμμα ''ο'' με διαφορετικό χρώμα από τα υπόλοιπα. Άλλος ένας εμφανής υπαινιγμός πως αυτός ο κύκλος μπορεί να μείνει ως έχει,ή,να ανοίξει καί να ολοκληρωθεί με αβέβαιο ( ; ) τρόπο. Άλλωστε,πόσες φορές δεν μιλάμε για τους κύκλους που ανοίγουν καί κλείνουν κατά την διάρκεια της ζωής μας,καθιστώντας μας άμεσα,ή,έμμεσα εμπλεκόμενους/ες με περιορισμό κινήσεων εντός των ορίων των κύκλων που άλλοτε είναι πιο χαλαρά κι φαντάζουν ατελείωτα κι άλλοτε μοιάζουν να στενεύουν όλο καί περισσότερο σφίγγοντάς μας στον λαιμό σαν άλλες θηλιές;
"«Μην αυταπατάσαι. Η αλήθεια κάνει τον κύκλο της και φθάνει πάντοτε στον προορισμό της. Κανένα σχέδιο, όσο άρτιο και αν είναι, δεν αρκεί για να την εξαφανίσει, το πολύ-πολύ να μεγαλώσει την περίμετρο του κύκλου της, να την καθυστερήσει να φθάσει στον ενδιαφερόμενο παραλήπτη της. Ο Χάρης κάποτε θα μάθει. Και είναι δική σας υποχρέωση να τον προετοιμάσετε από τώρα, ώστε να μην πληγωθεί όταν έρθει εκείνη η ώρα». Ο Χάρης έμαθε όλα όσα δικαιούταν να γνωρίζει και τώρα ήρθε η ώρα να χρησιμοποιήσει τη γνώση αυτή, ώστε να ανοίξει έναν άλλον κύκλο ζωής που θα αγκαλιάζει και δεν θα παγιδεύει ό,τι και όποιον περικλείει εντός του. Αυτό του ζήτησε η θεία Πολυξένη στο γράμμα που του άφησε ως παρακαταθήκη, αναθέτοντάς του την πιο απαιτητική αποστολή της ζωής του, την ενηλικίωση." (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Ξεκινώντας την ανάγνωση του βιβλίου,δεν σας το κρύβω πως ήμουν κάπως επιφυλακτική,όμως η συγγραφέας με τον στρωτό καί οικείο της λόγο,μα κυρίως λόγω της φύσης της ιστορίας του βιβλίου,ανέτρεψε αυτόν τον αρχικό μου ενδοιασμό. Με έπεισε πως δεν θα διάβαζα πάλι μία από τα ίδια. Με έκανε κομμάτι της ιστορίας αφήνοντάς με ελεύθερη σε συναισθηματικό επίπεδο. Δεν με περιόρισε,όπως άλλωστε δεν έκανε ούτε καί με τα πρόσωπα της υπόθεσης. Με έμφαση στην εξαιρετική καί αναλυτικότατη σκιαγράφηση του χαρακτήρα του κεντρικού ήρωα,όχι μόνο μας βοηθά να κατανοήσουμε τον ίδιο,μα μία ολόκληρη γενιά ανθρώπων με παρόμοια βιώματα. Παράλληλα,θα δούμε τον τρόπο με τον οποίο οι επιλογές καί η στάση ζωής κάποιων ανθρώπων επηρεάζουν σε μεγαλύτερο,ή,μικρότερο την κοινωνία.
Διαβάζοντας το βιβλίο έλαβα όλα τα μηνύματα που μας προσφέρει η συγγραφέας σε σχέση με τα όποια κοινωνικά ζητήματα θίγονται μέσα στις σελίδες του όπως είναι οι ανθρώπινες καί κατ'επέκταση οι φιλικές,οικογενειακές καί συζυγικές σχέσεις,οι σχέσεις ανάμεσα στα παιδιά καί στους γονείς,τα όποια πάθη καί λάθη,τα όρια που οφείλουμε να βάζουμε στους γύρω μας,καθώς καί οι δεύτερες ευκαιρίες. Μα πάνω απ'όλα διδάχθηκα πως να κατανοώ,ίσως καί να αποδέχομαι τόσο τους γύρω μου,όσο καί τον ίδιο μου τον εαυτό. Όχι,δεν είναι εύκολος ο δρόμος προς την ψυχική ωριμότητα κι ενηλικίωση. Ίσως πάλι να μας χρειάζονται κάποια δυνατά,-μπορεί κι επώδυνα κάποιες φορές-,μαθήματα για να φτάσουμε να πετύχουμε τον σκοπό μας. Κι από αυτό το στάδιο θα περάσει καί ο κεντρικός μας πρωταγωνιστής. Ένα πρόσωπο που κάθε άλλο παρά ήρωας με την ιδανική έννοια του όρου είναι.
Ένα,επίσης,αγαπημένο μου στοιχείο ήταν η παρουσία επιπλέον προσώπων που πλαισίωναν τον κεντρικό πρωταγωνιστή. Άνδρες καί γυναίκες σε έναν άκρως ενεργό καί καθοριστικό ρόλο δευτεραγωνιστών ως προς την έκβαση της ιστορίας,που βάσει της κριτικής που ασκούν στον πρωταγωνιστή σε συνδυασμό με την ολοφάνερη πρόθεσή τους να σταθούν στο πλάι του,όχι μόνο τον βοηθούν να βρει τα όποια πατήματά του καί την εσωτερική του ισορροπία,αλλά όλοι κι όλες να νιώσουμε την πολυπόθητη λύτρωση. Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση,δεν ξέρω αν μπορώ να πω πως πρόκειται για ένα κωμικό,ή,δραματικό,ή καί τα δύο μαζί βιβλίο,μα μπορώ να εκφέρω την άποψη πως μιλάμε για ένα αληθινό καί ουσιαστικό βιβλίο που μου άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις. Αναζητήστε το!
Καλή ανάγνωση!
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΙΡΕΛΛΑ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΛΥΚΟΦΩΣ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου