ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

"Η Ελλάδα είναι τα παιδικά μου χρόνια. Το καταφύγιό μου, όταν έχω στεναχώριες. Κάθε φορά που επιστρέφω τα χέρια μου ακουμπάνε στον ουρανό και η ψυχή μου τον Θεό. Αυτή είναι η πατρίδα μου."

Τίτλος: Για μια πατρίδα

Κι εγώ επιλέγω να σταθώ στην λέξη ''πατρίδα''... 

Μία λέξη που κουβαλάει πάνω της πολλά παραπάνω από όσα δηλώνει απλά ο ορισμός της...

Μία λέξη που μπορεί να ταυτιστεί με εκατομμύρια μέρη,όσα καί οι άνθρωποι που ζουν σε αυτά,τα ονειρεύονται,τα αναπολούν,τα αγαπούν,τα υπερασπίζονται καί τα έχουν ταυτίσει με άλλα πρόσωπα,εμπειρίες ζωής,χαρές καί λύπες.

Μία λέξη που η έννοια της οποίας δίνει δύναμη. Γίνεται έμπνευση. Γίνεται κίνητρο καί λάβαρο για επανάσταση κι απελευθέρωση.

Άλλωστε,ποιον/α κατατρεγμένο/η δεν θα ακούσεις να λέει πως ονειρεύεται την δική του/της πατρίδα; Έναν τόπο που θα τον νιώσει δικό του/της καί θα μπορέσει να ζήσει αξιοπρεπώς,ελεύθερα καί με ηρεμία όλα όσα επιθυμεί;

Κι ας μην το πάμε μακρυά...

Ας δούμε λίγο τον τρόπο που εμείς σκεφτόμαστε είτε για την πόλη,το χωριό,ή,το νησί που γεννηθήκαμε καί μεγαλώσαμε κι όλα όσα νιώθουμε για αυτό καί με πόσα ακόμα συναισθήματα,σκέψεις καί εμπειρίες τα έχουμε ταυτίσει.

Διότι,αν το καλοσκεφτούμε,το να έχουμε μία πατρίδα συνεπάγεται πως έχουμε μία ''ρίζα'' σαν τα δέντρα καί δεν μεταφερόμαστε με το φύσημα του αέρα σαν άλλα πούπουλα. Καί πόσο σημαντικό είναι για εμάς να νιώθουμε πως ανήκουμε κάπου...

Στην πένα η αγαπημένη των πολλών συγγραφέας Άση Κιούρα μέσα από το νέο προσωπικό της έργο,που αναμένεται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Έξη σύντομα,θα μιλήσει για το ζήτημα της μετανάστευσης κι όλα όσα έζησαν όσοι/ες αναγκάστηκαν να πάρουν αυτό τον δρόμο για να προσφέρουν ένα καλύτερο αύριο σε εκείνους/ες καί τα παιδιά τους. 

   "Μου μιλούσε για τη Γη της Επαγγελίας. Δεν ήθελα να φύγω από το νησί μου, όμως τον αγαπούσα πολύ. Έχασα το αγέννητο παιδί μας στα μέσα του ταξιδιού πάνω σε μια άγνωστη θάλασσα. Τον κατηγόρησα για πολλά. Υπήρξα σκληρή και άδικη μαζί του… Μαζί με άλλους, ακολούθησα τη μοίρα των ανθρώπων μιας φτωχής πατρίδας. Τα άφησα όλα πίσω. Όσα αγάπησα, όσα νοσταλγούσα. Όμως δεν ξέχασα… Δεν ξέχασα ποτέ τα γεμάτα πόνο λόγια του πατέρα και της μάνας. Τα θλιμμένα μάτια όσων αγάπησα. Δεν ξέχασα ποτέ τις στιγμές του αποχαιρετισμού. Οι θύμησες με συντρόφευαν σε κάθε βήμα. Αυτές ήταν η δύναμή μου. Δεν ζητιάνεψα χάρες. Ανθρωπιά και δουλειά ζητούσα. Να μαζέψω λίγα χρήματα και να γυρίσω πίσω… Δεν ήμουν μόνο εγώ… Μια οικογένεια γίναμε όλοι οι ξενιτεμένοι… Αν τα καταφέραμε; Ίσως. Μπορέσαμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, αν μπορείς να το πεις αυτό νίκη. Όμως ξεριζώσαμε από μέσα μας όλη την ξεγνοιασιά, την τρυφερότητα, το σπίτι της μόνης μας πατρίδας. Τώρα, στα βαθιά γεράματα, γύρισα εδώ που γεννήθηκα, στον τόπο που με ανέστησε. Ψιθυρίζω «Ελλάδα» και τα μάτια μου πλημμυρίζουν δάκρυα, καθώς αντικρίζω για στερνή φορά το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας… Όλα έγιναν για μια πατρίδα…" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Πώς μπορεί να αισθάνεται ένας άνθρωπος που εγκαταλείπει την πατρίδα που έχει γνωρίσει από την αρχή της ζωής του για να βρει μία νέα;

   Είναι αλήθεια αυτό που λένε πως οι μετανάστες κουβαλούν την πατρίδα τους μέσα στην ψυχή τους καί την αγαπούν περισσότερο από όλους κι όλες εμάς που παραμένουμε πίσω; 

   Ποιος/α μπορεί να μιλήσει πιο σωστά για το ζήτημα της μετανάστευσης κι όσα αυτό συνεπάγεται από εκείνη την μερίδα των ανθρώπων που την βίωσαν;

   Με δεδομένο πως η συγγραφέας έχει βιώσει η ίδια το τι σημαίνει μετανάστευση,είναι μία εκ των πιο κατάλληλων να μιλήσει για αυτό το θέμα. Οι εμπειρίες της ζωής της την βοηθούν να ρίξει φως σε όλα όσα ίσως να είναι άγνωστα σε πολλούς/ες από εμάς. Με γλώσσα καθαρή,μεστή καί άκρως γλαφυρή η συγγραφέας θα μας μεταφέρει πίσω στα χρόνια της μεγάλης ξενιτιάς. Στις δυσκολίες,στην προκατάληψη των ντόπιων προς τα πρόσωπα των μεταναστών,στον πόνο,αλλά καί στην ελπίδα αυτών των ανθρώπων που η ζωή τους ανάγκασε να πάρουν μία τόσο δύσκολη κι επώδυνη απόφαση. Ένα πολυπρόσωπο κείμενο που χάρη στην αληθοφάνεια των χαρακτήρων των ηρώων καί των ηρωϊδων,την ορθή χρήση των εκφραστικών μέσων,τις ολοζώντανες περιγραφικές εικόνες καί την συνεχόμενη ροή διαβάζεται με το ίδιο ενδιαφέρον από την αρχή έως καί το τέλος,κάνοντάς μας να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχουμε. Ένα βιβλίο που μου άφησε όμορφες εντυπώσεις που σας προτρέπω να διαβάσετε κι εσείς. 

Καλή ανάγνωση!

Υ.Γ. Εάν σας ενδιαφέρει,σπεύστε να κάνετε την προπαραγγελία σας στο επίσημο site του εκδοτικού.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΑΣΗ ΣΙΟΥΡΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΕΞΗ