Οι κόρες της μάγισσας

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

   ''Είμαστε,κορίτσι μου,οι απόγονοι των μαγισσών που δεν κατάφεραν να καψούν.''

Κι όμως,αυτήν την φράση δεν την συναντώ για πρώτη φορά μέσα στο βιβλίο της συγγραφέως Λυδίας Θεοχάρη,με τίτλο ''Οι κόρες της μάγισσας'',που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Δεν δύναμαι να θυμηθώ με ακρίβεια που την έχω ξανακούσει,αλλά είναι τόσο χαρακτηριστική που δεν ξεχνιέται. Βλέπετε,πίσω από αυτήν υπάρχει ένα βαθύτερο νόημα καί μία βασική αλήθεια. Λανθασμένα καί δυστυχώς με ολέθρια αποτελέσματα για πολλά χρόνια οι γυναίκες καταδικάστηκαν,εκδιώχθηκαν καί εντέλει θανατώθηκαν με βάναυσο κι απάνθρωπο τρόπο με την κατηγορία της δήθεν άσκησης μαγείας... Κι έρχομαι να σας ρωτήσω.

- Θεωρείται κάποια γυναίκα ως μάγισσα επειδή της έχει χαριστεί το προνόμιο να γεννά καί να διαιωνίζει τη ζωή;

- Θεωρείται κάποια γυναίκα ως μάγισσα επειδή γνωρίζει τις θεραπευτικές ιδιότητες των βοτάνων καί των λοιπών φυτών της φύσης καί τα χρησιμοποιεί ώστε να βοηθηθούν άνθρωποι που υποφέρουν καί να απαλλαχθούν από τους πόνους;

- Θεωρείται κάποια γυναίκα ως μάγισσα επειδή είχε την (κατ'εμέ καλή) τύχη να γεννηθεί με κόκκινα μαλλιά; 

Μήπως αυτό το φλογερό χρώμα στα μαλλιά τους προκαλεί φόβο,ζήλεια καί δέος σε όσους/ες τα βλέπουν καί δεν έχουν εκείνοι/ες; 

Ίσως,πάλι,να είναι αντιπροσωπευτικό όλης αυτής της μεγάλης εσωτερικής δύναμης που κατοικεί μέσα στην ψυχή της κάθε γυναίκας...

- Θεωρείται κάποια γυναίκα ως μάγισσα επειδή είναι ανεξάρτητη καί πολύ μπροστά από την εποχή της;

- Θεωρείται κάποια γυναίκα ως μάγισσα επειδή δεν συμβιβάζεται με τους κανόνες καί τα πρέπει που είθισται να επιβάλλονται από τους άνδρες καί την ηγεσία (πολιτική καί θρησκευτική) της εκάστοτε εποχής;

Μπορεί να ακουστεί κάπως απόλυτο αυτό που θα πω,αλλά δεν υπάρχει καμία δικαιολογία που να μπορεί να με πείθει πως είναι ορθές όλες αυτές οι παράλογες κι αβάσιμες απόψεις. Απόρροια της πατριαρχίας καί της έλλειψης γνώσεων καί λογικής έχουν,δυστυχώς,αυτά τα παράλογα αποτελέσματα που δείχνουν την αμείωτη τάση να επαναλαμβάνονται αντί να φθείρουν καί εντέλει,να εξαλείφονται...

   "Όλα ξεκινούν από δύο γυναίκες που έτυχε να γεννηθούν και να ζήσουν περί το 1800 σε μια εποχή που οι κυνηγοί μαγισσών διψούν για αίμα. Και οι δυο τους έχουν τα χαρακτηριστικά που μπορεί να τις καταδικάσουν σε θάνατο: η Ζόρα, τσιγγάνα με κόκκινα μαλλιά, και η Φλώρα, που σώζει γυναίκες με τις γνώσεις της στην ιατρική. Και οι δύο με ένα μοναδικό χάρισμα: οράματα από το παρελθόν, το μέλλον και συνομιλίες με κάποιους νεκρούς. Ακολουθούμε τις κόρες, τις επόμενες γενιές, όλες γυναίκες με το ίδιο χάρισμα, σε ένα ταξίδι στον χρόνο, μέσα από την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τη Χούντα και το Πολυτεχνείο. Γυναίκες με δύναμη ψυχής που παλεύουν για τη ζωή και τον έρωτα. Μάγισσες που υπερνικούν την κακία και τη ζήλια με την αγάπη και λίγη… μαγεία." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Άν καί πρωτόλειο δείγμα κειμένου,η συγγραφέας καταφέρνει καί μας προσφέρει ένα αρκετά καλό αποτέλεσμα από άποψη γραφής. Στηρίζεται πάνω σε μία καλή κι εξελίξιμη με δουλειά πένα. Έχει ένα πλάνο καί αφήνει στα πρόσωπα του κειμένου να την οδηγήσουν όπου εκείνα επιθυμούν χωρίς όμως να παρεκκλίνει,να κάνει κάπου ''κοιλιά'' η ιστορία,ή,να περιέχονται κουραστικές επαναλήψεις. Αντιθέτως,η ροή είναι συνεχόμενη καί γρήγορη χωρίς να χωλαίνει το κείμενο,ή,να μας μένουν τυχόν απορίες. Άφθονο οικείο λεξιλόγιο,ρεαλιστικοί διάλογοι,γλαφυρές περιγραφές σκηνών,έντονα αντιφατικά ζεύη συναισθημάτων όπως έρωτας,αγάπη καί μίσος,θλίψη καί χαρά,ελπίδα καί απαισιοξία κ.α.,προσιτοί ήρωες καί ηρωϊδες,απαραίτητη δόση μεταφυσικού στοιχείου καί φαντασίας,καθώς καί η αίσθηση πως ίσως μελλοντικά δούμε την υπόλοιπη πορεία τους είναι μερικά από τα θετικά βιβλία του κειμένου. Για να δούμε. Θα βγεί αληθινή η ''πρόβλεψή'' μου,ή όχι; Καί πριν προλάβετε να με κρίνετε ως μάγισσα,βάλτε μπροστά την λογική.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΛΥΔΙΑ ΘΕΟΧΑΡΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ