Σαν κόκκινο γλυκό κρασί
Έρωτας...
Ποιος/α κατάφερε να του ''ξεφύγει'';
Ποιος/α μπόρεσε να βγει αλώβητος/η από την μετωπική ''σύγκρουση'' μαζί του;
Έρωτας...
Που χαίρονται όσοι/ες τον έζησαν καί λυπούνται όσοι/ες δεν τον ένιωσαν ποτέ...
Από το πιο γνωστό απόσπασμα από την τραγωδία ''Αντιγόνη'' του Σοφοκλή καί το εξαίσιο έργο του Πλάτωνα το ''Συμπόσιον'' καί την αναφορά τους στον έρωτα,την ομορφιά καί το μεγαλείο του έως καί το σήμερα,σίγουρα καί στο μέλλον,ποιος/α δεν θα βρεθεί να τον υμνήσει;
Ξέρετε,ποιος είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους αποφεύγω τα αισθηματικά μυθιστορήματα (χωρίς να έχω καμία πρόθεση να θίξω τους δημιουργούς καί τους λάτρεις αυτών); Το πως η εποχή μας καί αυτοί οι ταχύτατοι ρυθμοί μοιάζει σαν να έχουν κάπως ευτελίσει την αξία καί την ουσία αυτού του τόσου ευγενούς συναισθήματος.
Έρωτες καί σχέσεις που γεννιούνται καί χάνονται με ταχύτητα φωτός.
Κούφια ''σ'αγαπώ'' καί υποσχέσεις αιώνιας πίστης καί αγάπης που ανταλλάσσονται σαν καραμέλες που η επίδρασή τους κρατά λίγο καί μετά αποβάλλονται με την ίδια ευκολία.
Όμως,καλή τη πίστει,θέλω να πιστεύω πως ο αληθινός έρωτας πάντα θα βρίσκει τον δρόμο του στην ψυχή των ανθρώπων καί την πιο κατάλληλη καί περίοπτη θέση στην καρδιά τους...
Έρωτας...
Ένα συναίσθημα που γίνεται αντιληπτό καί από τις πέντε αισθήσεις. Άν,λοιπόν,σας ρωτούσαν με τι θα τον παρομοιάζατε,τί θα λέγατε; Η συγγραφέας Δάφνη Μπερμπέρη-Κρυστάλλη στο νέο της αισθηματικό μυθιστόρημα,που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο,θα τον παρομοιάσει με το κόκκινο γλυκό κρασί,εξού καί ο τίτλος ''Σαν κόκκινο γλυκό κρασί''... Ένα κρασί γεμάτο από γεύσεις κι αρώματα,που μας παρασύρει σε αυτήν την γλυκειά κι ακαταμάχητη πλάνη...
"«Ο έρωτας, Λύντι μου, μοιάζει με κόκκινο γλυκό κρασί. Κρύβει μέσα του πάθος σαν το κόκκινο χρώμα του. Έχει συγκεκριμένη γεύση, συγκεκριμένη υφή. Όμως, εκεί που νομίζεις ότι βρήκες τη γεύση που σου αρέσει, έρχεται η επίγευση. […] Εγώ ερωτεύτηκα εσένα! Είσαι το κόκκινο κρασί μου και δεν με νοιάζει η επίγευση που θα έχεις. Δεν θα την καταλάβω, γιατί έχω ήδη μεθύσει από τις πρώτες γουλιές!» Ένα ατύχημα, μια καλά κρυμμένη αλήθεια, αμφιβολίες που επιβεβαιώνονται με τρόπο τραγικό και χαμένες αγάπες που βρίσκουν επιτέλους τον δρόμο τους. Κι η ιστορία συνεχίζεται στο μαγευτικό σκηνικό της Τοσκάνης, σε μισογκρεμισμένους μεσαιωνικούς πύργους και σε απέραντους αμπελώνες, όπου το παρελθόν παραμένει για πάντα ζωντανό. Άραγε, μπορούν δυο ψυχές να συνθέσουν έναν άνθρωπο; Μπορεί κάποιος να αγαπήσει απόλυτα και δυνατά δύο διαφορετικούς ανθρώπους που ο ένας μοιάζει να αποτελεί την προέκταση του άλλου; Ή όλα είναι παιχνίδια του μυαλού και της καρδιάς;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Ήταν η δεύτερη,ή,η τρίτη φορά στα τόσα χρόνια που διαβάζω βιβλία,να ''παρασυρθώ'' από τον τίτλο καί να θέλω να μου κρατήσει συντροφιά,κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης,ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Ένιωθα πως με αυτόν τον τρόπο θα ερχόμουν πιο κοντά στα πρόσωπα της ιστορίας,τα όσα βίωναν,καθώς χιλιάδες εικόνες θα κατέκλυζαν το μυαλό μου. Η αλήθεια είναι πως τελικά δεν το χρειάστηκα,αφού η συγγραφέας με τον καθαρό καί στρωτό της λόγο με οδηγεί στον κόσμο των προσώπων του κειμένου. Με σεβασμό καί προσοχή προς αυτό το υπέρτατο συναισθήμα,που ούτε οι θεοί καί οι θεές δεν δύνανται να του αντισταθούν,αποτυπώνει πάνω στο χαρτί μία ιστορία γεμάτη έρωτα,πόνο,διεκδίκηση,δεύτερες ευκαιρίες καί συγχώρεση. Μία ιστορία με αρκετά στοιχεία αληθοφάνειας,πάντα μέσα στα πλαίσια της μυθοπλασίας,ενισχυμένη από οικείο λεξιλόγιο,γρήγορη καί συνεχόμενη ροή,άρτια σκιαγράφηση χαρακτήρων,ρεαλιστικούς διαλόγους καί με μία διαρκή γεύση κόκκινου κρασιού στα χείλη.
Άν καί δεν έχω διαβάσει το προηγούμενο έργο της συγγραφέως,μπορώ να πω πως έμεινα αρκετά ικανοποιημένη από την επαφή μου με το παρόν βιβλίο. Μου εμφύσησε απόλυτα καί χωρίς απόκλιση την άποψή της για τον έρωτα καί τον τρόπο που οφείλουμε όλοι κι όλες να τον προσεγγίζουμε,να τον βιώνουμε καί κυρίως στο πως να του συμπεριφερόμαστε. Άν σας κίνησε το ενδιαφέρον το βιβλίο,δεν έχετε παρά να το αναζητήσετε κι εσείς.
Καλή ανάγνωση!
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΔΑΦΝΗ ΜΠΕΡΜΠΕΡΗ-ΚΡΥΣΤΑΛΛΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου