ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

  Όλοι κι όλες συμφωνούμε πως η ζωή μας είναι γεμάτη ανατροπές. Ένα ανοιγοκλείσιμο των ματιών μας είναι αρκετό για να αλλάξουν άρδην τα όσα γνωρίζουμε καί έχουμε ως δεδομένα. Να φύγουν άδικα καί με σκληρό τρόπο άνθρωποι από την ζωή,να χάσουμε το βιος μας καί να αναγκαστούμε να πάρουμε τον δρόμο της προσφυγιάς. Η λαϊκή ρήση λέει πως είναι άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου,μα δεν ευθύνεται πάντα ο θεός για όσα μας συμβαίνουν. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε μεγάλο μερίδιο ευθύνης καί ακούσια,ή,εκκούσια συμβάλλουμε σε αυτά με την όποια στάση επιλέξουμε να κρατήσουμε καί τις όποιες αποφάσεις εντέλει πάρουμε... Κι έπειτα,έρχεται η ζωή απαιτώντας από εμάς το όποιο αντίτιμο αναλογεί βάσει όλων αυτών...

"Πού αρχίζει ο συμβιβασμός και πού η ζωή σού φωνάζει ότι νικήθηκες;"

    Αυτή η φράση,λοιπόν,που κοσμεί το εξώφυλλο του νέου μυθιστορήματος της συγγραφέως Γεωργίας Χιόνη,με τίτλο ''Του ανέμου οι σιωπές'',που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Έξη,δεν σας το κρύβω πως με διαπέρασε με έναν ανεξήγητο τρόπο καί άσκησε την ίδια δυναμική πάνω στην σκέψη μου,όπως καί ο τίτλος του βιβλίου. Ναι. Ήξερα εξ αρχής,-από την στιγμή που πρόκειται για ένα βιβλίο η υπόθεση του οποίου βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα-,πως η επιρροή του από την επαφή μου μαζί του θα ήταν σαφώς πιο σαρωτική με δεδομένο πως οι περιγραφές των σκηνών καί των όσων βίωσαν τα πρόσωπα,τα είχαν ζήσει αληθινοί άνθρωποι σαν κι εμάς,αλλά οι λέξεις ''συμβιβασμός'' καί ''νικήθηκες'' αντηχούσαν πολύ δυνατά μέσα στο μυαλό μου. Καί μην μου πείτε πως δεν σας έχει συμβεί ποτέ,-έστω καί για μία φορά στη ζωή σας-,να μην χρειάστηκε να συμβιβαστείτε καί να νιώσετε πως νικηθήκατε,διότι δεν θα σας πιστέψω... Ναι,συμβιβαζόμαστε γιατί δεν υπάρχει καμία ελπίδα,καθώς τα πράγματα είναι μη αναστρέψιμα. Γιατί κάποιες φορές,όση θέληση καί να υπάρχει,η ζωή μας αποδεικνύει πως χάσαμε αυτήν την ''μάχη'' καί το αποτέλεσμα δεν αλλάζει.

   Αλλά αξίζει να σταθώ καί στον τίτλο του βιβλίου. ''Του ανέμου οι σιωπές''. Πόσες εικόνες καί ήχοι γεννιούνται στο άκουσμα του τίτλου; Ναι. Ο άνεμος μεταφέρει μνήμες,συναισθήματα,σκέψεις,φωνές,γέλια,κλάματα,οδυρμούς,προσευχές,κατάρες,επιθυμίες μα καί σιωπές που είναι τόσο εκκωφαντικές που διαταράσσουν την απόλυτη η ησυχία. Μα ο άνεμος παίρνει μακρυά γεύσεις,αρώματα,ίσως καί να γιατρεύει με το πέρασμά του τις οδυνηρές θύμησες καί τις πληγές που αν καί φαινομενικά δείχνουν να έχουν ιαθεί,αυτές εξακολουθούν να αιμορραγούν αόρατα καί να πονούν βουβά...

   "Μήδεια, Ανατολική Θράκη, Οκτώβριος 1922. Όλοι μιλούσαν για πόλεμο, μα κανείς δεν ήθελε να το πιστέψει. Χωρίς να το ξέρουν, οι κάτοικοι ήταν εγκλωβισμένοι στη δίνη γεγονότων που θα άλλαζαν για πάντα τη ζωή τους. Η Ερμιόνη και η Νίκη σχεδίαζαν το μέλλον τους. Μα όλα έμελλε σύντομα να αλλάξουν… «Έρχονται οι Τσέτες! Γρήγορα, μαζέψτε τα!» ακούστηκαν οι καβαλάρηδες εκείνο το βράδυ. Το καραβάνι των ξεριζωμένων ξεκίνησε στο συρφετό της νύχτας. Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Ξάνθη, Δράμα, οι πρώτες πόλεις που θα τους υποδεχτούν για να στεγάσουν μέσα σε χαλάσματα τα συντρίμμια μιας ολόκληρης ζωής. Η Ερμιόνη και η Νίκη θα δοκιμαστούν. Καθεμιά θα επιλέξει ένα διαφορετικό μονοπάτι. Η Ερμιόνη, στο κρεβάτι του νοσοκομείου, παλεύοντας να κρατηθεί στη ζωή, θα προσπαθήσει να προχωρήσει μπροστά αποφασίζοντας πως πρέπει να ζήσει. Η Νίκη, από την άλλη, δεν θα αντέξει τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Το Σπίτι της Γοητείας στα Λαδάδικα θα της προσφέρει όλα όσα ποθεί με αντίτιμο το ίδιο της το κορμί, μα εκείνη θα προσπαθήσει να διατηρήσει την αξιοπρέπειά της." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Πόσα δεινά υπέστησαν οι άνθρωποι τότε; Πού βρήκαν όλες αυτές οι γυναίκες,μα καί οι άνδρες,που κατάφεραν να ξεφύγουν την δύναμη,την αντοχή καί το κουράγιο να συνεχίσουν; Πώς ήταν οι ζωές τους; Πώς μπόρεσαν να πατήσουν πάλι στα πόδια τους καί να ορίσουν τη ζωή τους; Πόσες δυσκολίες αντιμετώπισαν εξαιτίας αυτής της νέας συνθήκης; Πόσες φορές συμβιβάστηκαν καί έβαλαν στην άκρη τον εγωϊσμό,την περηφάνεια καί τον εαυτό τους για να επιβιώσουν οι ίδιες καί οι δικοί τους άνθρωποι; Καί ο έρωτας τί ρόλο μπορεί να παίξει μέσα σε όλο αυτό για τις δύο κεντρικές μας ηρωιδες την Ερμιόνη καί την Νίκη; Δύο νέες γυναίκες που έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους καί διεκδικούν η καθεμία με τον τρόπο της να ζήσουν αξιοπρεπώς. Πού θα τις οδηγήσουν οι επιλογές τους,ακόμη κι ο τρόπος που θα επιλέξουν να βιώσουν τον έρωτα; Ποιος/α μπορεί να ορίσει το σωστό καί το λάθος; Άραγε,η ευτυχία είναι μόνο παροδικές στιγμές που οφείλουμε να τις ζούμε στο έπακρο,αλλιώς φεύγουν καί δεν ξαναγυρνούν αφήνοντάς μας πίσω να μετανιώνουμε για τις όποιες επιλογές μας;

   Μην έχοντας διαβάσει προηγούμενο έργο της συγγραφέως,χάρηκα πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω την γραφή της. Μία πένα ισορροπημένη καί μεταδοτική που μεταδίδει ακέραια στο αναγνωστικό κοινό όλα τα μηνύματα καί τις σκέψεις τόσο της συγγραφέως,όσο καί των προσώπων του κειμένου. Πρόσωπα αληθοφανή με ψυχικά κι εξωτερικά χαρακτηριστικά πολλές φορές όμοια με όσα φέρουμε εμείς οι ίδιοι/ες,καθώς καί γνωστοί μας άνθρωποι. Αλίμονο,αν δεν θα μπορούσαν να ταυτιστούν μαζί τους άνθρωποι που είχαν βιώσει όλα τα τραγικά γεγονότα της τότε εποχής,αλλά κι εμείς που μπορεί να τα έχουμε ακούσει από διηγήσεις των μεγαλύτερων να μην κατανοήσουμε καί συμπονέσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Χάρη στην άρτια σκιαγράφησή τους,όχι μόνο θα έρθουμε κοντά τους,μα θα μπορέσουμε να δούμε τις πεποιθήσεις καί την στάση ζωής των ανθρώπων τότε. Δείτε το σαν μία μικρή αποτύπωση της κοινωνίας πάνω στο χαρτί. Έρωτας,δυστυχία,κακουχίες,δεύτερες ευκαιρίες,συμβιβασμοί καί ελπίδα είναι μερικοί από τους βασικούς πυλώνες πάνω στους οποίους θα αναπτυχθεί η πλοκή καί χάρη στην ορθή δομή του κειμένου,τις γλαφυρές περιγραφές των εικόνων καί το άφθονο λεξιλόγιο,το βιβλίο θα διαβαστεί με μία ανάσα αφήνοντάς μας πολύ ικανοποιημένους/ες.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΕΩΡΓΙΑ ΧΙΟΝΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΕΞΗ