Όταν ο κακός χαρακτήρας ενός/μίας συγγραφέα/έως με αποτρέπει απ'το να διαβάσω, πλέον, βιβλία του/της...

(Προέλευση φωτογραφίας: Shutterstock.com)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Όταν ο κακός χαρακτήρας ενός/μίας συγγραφέα/έως με αποτρέπει απ'το να διαβάσω, πλέον, βιβλία του/της...

Σε κάποιο προγενέστερο άρθρο μου, είχα εκφράσει την σκέψη μου ότι πρέπει να διαχωρίζουμε τον/την εκάστοτε συγγραφέα από το/τα βιβλίο/βιβλία του/της. Να μην κρίνουμε ένα, ή, και περισσότερα βιβλίο/α ως καλά, ή, κακά βάσει της όποιας άποψης τρέφουμε για το χαρακτήρα του/της δημιουργού που το/τα υπογράφει. Να μην επηρεάζεται, δηλαδή, η γνώμη μας προς εκείνα, εξαιτίας της όποιας συμπάθειας/αντιπάθειας προς τον υπογράφοντα/την υπογράφουσα το έργο/τα έργα. Σήμερα, όμως, ένιωσα την ανάγκη να έρθω και κατά κάποιον τρόπο να ''συμπληρώσω'' αυτή μου τη σκέψη. Βλέπετε, περνούν πολλά βιβλία από τα χέρια μου και διαβάζω ασταμάτητα. 

Όμως, πλέον, νιώθω να καταπιέζομαι να διαβάσω βιβλίο/α συγγραφέων που δε συμπαθώ. 

Προσέξτε! 

Το επαναλαμβάνω κι ας γίνομαι γραφική/κουραστική. 

Αυτό ΔΕΝ σχετίζεται με το αν το βιβλίο είναι αντικειμενικά καλό. 

Απλώς δεν μπορώ να ανεχθώ συμπεριφορές που βρίσκω από κακές έως ανάρμοστες από ανθρώπους που δηλώνουν ''υπηρέτες/τριες'' της λογοτεχνίας.

Απαιτώ! 

Ναι, καλά διαβάσατε! 

Ως αναγνώστρια, απαιτώ από εκείνους/ες τον ίδιο σεβασμό προς το πρόσωπό μου, όπως πράττω κι εγώ (και μεγάλη μερίδα του αναγνωστικού κοινού) προς εκείνους/ες. 

Άνθρωποι είμαστε με τα όποια καλά κι αρνητικά μας, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι έχουμε όρια που πρέπει να γίνονται σεβαστά κι αν νιώθω πώς αυτά ξεπερνιούνται, τότε -με συγχωρείτε γι'αυτό εκ των προτέρων- αλλά κι εγώ θα πάψω να διαβάζω βιβλία εκείνων που έχουν αυτήν την κακή συνήθεια.

Δεν πάει να έχει λάβει ακόμη και βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, εμένα αν δε με ''καλύπτει'' και ο χαρακτήρας/ συμπεριφορά του/της, θα με ''χάσει'' από αναγνώστρια... 

Και για να σας προλάβω, δεν προτρέπω τον/την οποιονδήποτε να πράξει το ίδιο. Απλώς, μιλώ για τον εαυτό μου.

Και έρχομαι να σας ρωτήσω. Εσείς συνεχίζετε να διαβάζετε έργα συγγραφέων, των οποίων ο κακός χαρακτήρας λειτουργεί ως τροχοπέδη, ώστε να σας ''κατακτήσει'';

Τα σχόλια σας πάντα ευπρόσδεκτα κάτω από το άρθρο!