Αποπλάνηση

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Αποπλάνηση: η διαδικασία, ή, το αποτέλεσμα του αποπλανώ. Αλλιώς, το ξελόγιασμα...

Για μία αποπλάνηση του ''είναι'' και της κριτικής ικανότητας και αντίληψης θα μας μιλήσει η συγγραφέας Μαρία Ματσούκα μέσα από το νέο της αστυνομικό μυθιστόρημα (τρίτο κατά σειρά έκδοσης), με τίτλο ''Αποπλάνηση'', το οποίο κυκλοφορεί από την καινούργια της εκδοτική στέγη, τις εκδόσεις Κάκτος. Μία ''Αποπλάνηση'' που στάθηκε η αφορμή για να ''συναντήσω'' για πρώτη φορά τη συγγραφέα, που δε σας το κρύβω, ότι εδώ και καιρό είχα σημειώσει τ'όνομά της στη λίστα μου με τους/τις δημιουργούς των οποίων τα έργα επιθυμώ να διαβάσω. Να, λοιπόν, που ήρθε αυτή η στιγμή...

Λατρεύω να διαβάζω μυθιστορήματα που ανήκουν στο είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας. Θεωρώ ότι κατά κάποιον τρόπο περικλείουν μέσα τους πολλά στοιχεία, τα οποία ίσως να βρίσκουμε πιο μεμονωμένα σε άλλα λογοτεχνικά είδη. Ίσως αυτός να είναι ένας από τους κυριότερους λόγους για τους οποίους δεν πρόκειται να πάψω να έχω στραμμένη την αναγνωστική μου προσοχή πάνω τους. Άλλωστε, τη φετινή χρονιά, έχω ως σκοπό να ''επενδύσω'' περισσότερο στην εν λόγω κατηγορία μυθιστορημάτων. Επιθυμώ να κρατήσω ζωντανή αυτήν την αδρεναλίνη και έξαψη που νιώθω κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης ανάλογων βιβλίων, όπως και μερικών ακόμα που ανήκουν σε άλλα λογοτεχνικά είδη και ασκούν την ίδια επίδραση πάνω μου...

Όπως προείπα, το παρόν έργο στάθηκε αφορμή για να ''γνωρίσω'' την πένα της συγγραφέως. Η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκε κάποιος λογικός κι αναμενόμενος χρόνος ''προσαρμογής'' μου, ώστε να μπορώ να έρθω κοντά στο λόγο της και να κοιτάξω πίσω και πέρα από τα όποια προφανή και κατ'επέκταση, να μπορέσω να (απο)δεχθώ όλα όσα εκείνη επιθυμούσε -μέσω των προσώπων της ιστορίας- να μοιραστεί με εμάς το αναγνωστικό κοινό. Όμως, από ένα σημείο κι έπειτα, κατάφερα και προσαρμόστηκα στο ρυθμό σκέψης και εξιστόρησης των γεγονότων, με αποτέλεσμα οι σελίδες να ''κυλούν'' σαν νερό μέσα από τα χέρια μου, που δεν πρόσφερε μόνο διέξοδο στην αναγνωστική μου ''δίψα'', αλλά και κομβικές πληροφορίες που βοηθούσαν σε μία ομαλή και συνεχόμενη ροή των εξελίξεων με τις όποιες ανατροπές, αποκαλύψεις, αγωνία, μυστήριο, όπως και τις ποικίλες συναισθηματικές κλιμακώσεις...

''Ο Τζόσουα είναι παράνομος μετανάστης.

Κρυμμένος στα στενά της Ομόνοιας και της Κυψέλης, κάνει ό,τι μπορεί για να επιβιώσει.

Οι τρεις Ελληνίδες γυναίκες που θα συναντήσει στον δρόμο του είναι εκείνες που θα αλλάξουν και θα καθορίσουν την πορεία της ζωής του για πάντα.

Η Ελένη είναι γεμάτη αγάπη. Ο Τζόσουα θα την ερωτευτεί με όλη του την ψυχή. Θα τολμήσει να ονειρευτεί μαζί της τη δημιουργία οικογένειας και όλα όσα πάντα επιθυμούσε.

Η Στεφανία είναι επικίνδυνη. Σκληραγωγημένη, κυνική και χειριστική, θα προσπαθήσει να τον παρασύρει στον κόσμο της παρανομίας, προτείνοντάς του μια ακραία συνεργασία.

Η Μόνικα είναι μια κακομαθημένη κοσμική. Ζει προκλητική ζωή και φαινομενικά τα έχει όλα. Είναι πλούσια και ελκυστική, όμως, ο άσχημος χαρακτήρας της κάνει τους πάντες να απομακρύνονται γρήγορα από κοντά της. Η Μόνικα ωστόσο έχει στην κατοχή της κάτι πολύτιμο το οποίο όλοι αναζητούν…

Ένας εγκληματικός ιστός υφαίνεται, γεμάτος μυστικά, σκοτεινά κίνητρα και ερωτισμό, όπου θύτες και θύματα αλλάζουν ρόλους μέσα σε μια πολύβουη και πολύχρωμη Αθήνα που καταβροχθίζει τους αδύναμους και ευνοεί τους δυνατούς. Σε ποια κατηγορία ανήκει τελικά ο Τζόσουα; Ποια θα είναι η μοίρα του;" (Από το οπισθόφυλλο)

Με μαεστρία στην εναλλαγή ρόλων (θύτης - θύμα) όλα τα πρόσωπα της ιστορίας θα διαδραματίσουν κομβικό παράγοντα στο στήσιμο όλου του σκηνικού. Θα ''παίξουν'', εντέχνως, με τη σκέψη μας ασκώντας μας μία αλλιώτικη γοητεία... Ναι, υπήρξαν στιγμές που ένιωσα ότι μπερδευόμουν. Όμως, θέλω να πιστεύω ότι η συγγραφέας επί τούτου το έκανε αυτό. Άλλωστε, γύρω από μία αποπλάνηση κινείται όλη η αίσθηση της ιστορίας και εμείς, ως αναγνωστικό κοινό, τα ''θύματά'' της... Κι εκεί εστιάζει με την ψυχογράφηση των χαρακτήρων των προσώπων, που ενώ μας δίνουν αντιφατικά ''σινιάλα'', κατά έναν περίεργο τρόπο, όλα φαντάζουν τόσο λογικά και αλληλένδετα μεταξύ τους που μας οδηγούν σε ένα φινάλε αντάξιο των όποιων προσδοκιών μας έχει προϊδεάσει η συγγραφέας. 

Όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Διαβάζοντας το βιβλίο θα δούμε τα εύστοχα και καυστικά σχόλια της συγγραφέως γύρω από διάφορες κοινωνικές (σε ατομικό, ή, συλλογικό επίπεδο) αντιλήψεις προς το ξένο και το διαφορετικό, τους οικογενειακούς δεσμούς και δη αυτών μεταξύ των αδελφών, τον έρωτα, την παρανομία και το έγκλημα, τον γάμο και τις όποιες κοινωνικές συμβάσεις και τη συνήθεια της συμβίωσης, καθώς και την ελπίδα για μία καλύτερη ζωή. Άραγε, η αποπλάνηση πέτυχε το σκοπό της, ή, όχι; Αυτό θα το ανακαλύψετε διαβάζοντας το βιβλίο...

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος.