Αφιέρωμα στα βιβλία του Γιάννη Φιλιππίδη ''Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου'' & ''Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι «αχ»"
Γράφει η Κυριακή Γανίτη
Προχθές έφτασαν στα χέρια μου τα δύο βιβλία του αγαπημένου καί πολυγραφότατου συγγραφέα Γιάννη Φιλιππίδη,με τίτλους ''Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου'' & ''Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι «αχ»''. Για να είμαι ειλικρινής,σκέφτηκα να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα,αλλά δεν θεωρώ πως είναι εφικτό να μιλήσω για την ουσία της γραφής του κι όσα εκείνη πρεσβεύει μέσα σε τόσο λίγο χρόνο. Αντ'αυτού,επέλεξα να προβώ σε ένα μικρό κοινό αφιέρωμα για τα δύο βιβλία. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσα να προσεγγίσω βήμα-βήμα καί να αφουγκραστώ όλα όσα επιθυμεί ο συγγραφέας να μοιραστεί μαζί μας μέσω αυτών. Αλλά πριν να αρχίσω να σας μιλάω για τα βιβλία,θα μου επιτρέψετε να πω δύο λόγια για τον συγγραφέα.
Εάν μου ζητούσαν να χαρακτηρίσω την πένα του συγγραφέα με μία λέξη θα ήταν ''διαμάντι''. Όχι,δεν υπερβάλλω. Ποτέ δεν το κάνω. Άλλωστε,είμαι πολύ προσεκτική στα λόγια μου. Όμως,ο Γιάννης Φιλιππίδης έχει αυτό το κάτι που τον κάνει να ξεχωρίζει. Αρχικά,είναι Άνθρωπος με το ''α'' κεφαλαίο κι ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ένας άνθρωπος γεμάτος ευαισθησίες καί με μία παιδικότητα που δηλώνει πως αγαπά καί νοιάζεται τους άλλους ανθρώπους χωρίς καμία ανιδιοτέλεια καί αυτό το μεταφέρει καί στα βιβλία του. Όσοι/ες αγαπάμε να διαβάζουμε τα έργα του,τον εκτιμάμε πολύ γι'αυτόν τον λόγο καί κατ'επέκταση για το χάρισμά του να μετατρέπει την λύπη σε χαρά,το κλάμα σε γέλιο καί να χρωματίζει την σκέψη καί την ψυχή μας με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου κι όχι μόνο! Όχι,δεν έχει βρει κάποιο κλειδί της επιτυχίας,αλλά είναι έμφυτο το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του.
Η αρχή,λοιπόν,έγινε με το βιβλίο,με τίτλο ''Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου". Καί για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις,εξαιτίας του ακούσματος του τίτλου,έχω να σας πω πως δεν πρόκειται για κάποιο αισθηματικό βιβλίο τύπου σαχλού ψευτορομάντζου,αλλά για μία βαθειά ιστορία αγάπης με κοινωνικό φόντο. Άλλωστε,ο συγγραφέας έχει συνηθίσει να μας προσφέρει βιβλία,όπου το κοινωνικό στοιχείο δεν βαραίνει τον ψυχισμό μας,ούτε χρησιμοποιείται για τάσεις εντυπωσιασμού. Αυτό το πρώτο βιβλίο (με σειρά κυκλοφορίας) του συγγραφέα,που πρώτη φορά εκδόθηκε το 2006 καί επανακυκλοφορεί με νέο εξώφυλλο πλέον από τις εκδόσεις Άνεμος,έχει αγαπηθεί πολύ κι όχι άδικα. Ένα βιβλίο που έθεσε τις βάσεις για μία λαμπρή πορεία του συγγραφέα στον χώρο της λογοτεχνίας,με δεδομένο πως μιλάμε για ένα πρωτόλειο δείγμα γραφής τόσο άρτιο από όλες τις απόψεις,που κάποιος/α θα νόμιζε πως πρόκειται για το έργο ενός ήδη καταξιωμένου συγγραφέα. Ένα βιβλίο που έρχεται καί μας ''αγκαλιάζει'' με μία στοργή προσφέροντάς μας την θαλπωρή που όλοι κι όλες αναζητούμε...
"Γεννημένη σ' έναν τυραννισμένο τόπο, μαθαίνει γρήγορα να αγαπά τη ζωή και τ' ανεκτίμητα δώρα της: τον έρωτα, την ευτυχία να ζει σ' έναν κόσμο που επέλεξε η ίδια, τα χρώματα και τις μυρωδιές γύρω της, τον αλήτη χρόνο, τους φόβους, τη δύναμή της να κοιτάει ψηλά ανασαίνοντας αρμύρες της θάλασσας και ξεστρατισμένους μικρούς θεούς. Συναισθηματικά σοφή από πάντα, με σκηνικό μια πατρίδα που χρόνο με το χρόνο αλλάζει δραματικά, διεκδικεί τις στιγμές της, αποφασίζοντας να ζήσει, να κερδίσει τα χρόνια, όλα τα χρόνια της. Και τι σχέση μπορούν να έχουν μεταξύ τους ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ, το κάστρο του Πλαταμώνα κι ένα μοιραίο γράμμα που δεν έφτασε πουθενά, ο ελληνικός κινηματογράφος και οι κρυφές σχέσεις των ανθρώπων του, το πρόσωπό της τετράστηλο στις εφημερίδες, ένα ερειπωμένο αρχοντικό έξω απ' τα Βίλια, τα παράξενα όνειρα, και η λαμπερή Φρόσω που δεν θα ξεκουραστεί ποτέ; Είναι η Βασιλική της καρδιάς μας. Η καλή ψυχή που κρύβουμε μέσα μας. Κι όλη η Ελλάδα, δυο τσιγάρα δρόμος..." (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Έχοντας πάντα κατά νου πως μιλάμε για την πρώτη συγγραφική προσπάθεια του δημιουργού,θεώρησα πολύ τολμηρό το εγχείρημά του να ''οικειοποιηθεί'' την γυναικεία φύση καί ψυχή καί να μιλήσει εξ αυτής. Αντικειμενικά δύσκολο,αλλά όχι ακατόρθωτο όπως αποδείχθηκε,αφού ο συγγραφέας με σεβασμό καί προσοχή μπόρεσε να αναδείξει όλα όσα επιθυμούσε να πει η ηρωϊδα του. Μία γυναίκα ταλαιπωρημένη από την αδικία της ζωής,μα έχοντας ως γερούς συμμάχους στο πλάι της ανθρώπους που ένιωσε αμοιβαία αγάπη,στήριξη καί φροντίδα που έγιναν η δεύτερη οικογένειά της. Δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε πως οι φίλοι/ες είναι οι συγγενείς που επιλέγουμε. Η ζωή μας το αποδεικνύει περίτρανα σε καθημερινή βάση. Έτσι καί η ηρωϊδα μας,παρά τις όποιες κακουχίες καί απώλειες,ένιωσε τον μεγάλο έρωτα,την αληθινή φιλία εκεί που δεν την περίμενε,καί εντέλει βίωσε μία γεμάτη ζωή. Κι όλα αυτά έχοντας κατά νου το ιστορικό,κοινωνικό καί πολιτικό πλαίσιο της χώρας μας εκείνα τα χρόνια.
"Γιατί η ζωή είναι πουλί,μάτια μου,πετά και χάνεται σαν φτερωτό και δεν ξεύρει κανείς αν ήταν ποτέ κάπου,μήτε αν είναι τώρα πουθενά.'' (σελ.224)
Ενσυναίσθηση,αποδοχή της διαφορετικότητας καί της αλήθειας των άλλων ανθρώπων,ελπίδα,χαρά,λύπη,πόνος,έρωτας καί πολλά ακόμα συνθέτουν όλο το κλίμα της ιστορίας. Με λόγο λυρικό,κάπου-κάπου θεατρικό,μα πάνω απ'όλα οικείο,χιουμοριστικό,σύγχρονο,εξωστρεφή καί άμεσο ο συγγραφέας θα μιλήσει για πολλά που μας απασχολούν. Για να το καταφέρει αυτό,''χρησιμοποιεί'' τους ήρωες καί τις ηρωϊδες του. Άνθρωποι διαφορετικοί μεταξύ τους,αλλά με μία ειλικρίνεια ψυχής που μας αφοπλίζει καί μας κάνει να σκεφτούμε τόσα πολλά. Σαν η σκιαγράφηση των χαρακτήρων τους καί η στάση ζωής τους να γίνει ένα μάθημα για εμάς τους/τις υπόλοιπους/ες. Προσωπικά εκτίμησα την αληθοφάνειά τους,την όποια αθυροστομία τους,ακόμη καί την ''θρασύτητά'' τους,γιατί δεν υπήρχε τίποτα δήθεν πίσω απ'όλο αυτό. Κι αυτό ήταν ένας από τους πολλούς λόγους που αγάπησα το παρόν βιβλίο.
Το αφιέρωμα ολοκληρώνεται με τις σκέψεις μου για το βιβλίο ''Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι «αχ»". Δεν μπορείτε να πείτε! Ο συγγραφέας είναι πολύ ευρηματικός όσον αφορά τους τίτλους που επιλέγει για τα βιβλία του. Εάν είστε παρατηρητικοί/ες,θα διαπιστώσετε πως μπορεί να μας δίνει σημαντικά στοιχεία για την υπόθεση μέσα απ'αυτούς,ή,ακόμη καί να συγκεντρώνει όλο το νόημα του βιβλίου μέσα σε λίγες λέξεις,που ίσως να μοιάζουν φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους.
"Αθήνα, 1999. Μια σπάνια ολική έκλειψη ηλίου, ένας Σεπτέμβρης ιδιαίτερα ζεστός. Ένα ποικιλόμορφο όσο κι ετερόκλητο σύνολο ανθρώπων που θα δεθεί με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Μια φαινομενικά νέα ακόμα γυναίκα, κυριαρχημένη από πλήθος νευρώσεων, που ξέχασε να ερωτευτεί. Μια κορυφαία Ελληνίδα τραγουδίστρια στο απόγειο της καριέρας της, βουλιαγμένη στη μοναξιά και τα χάπια. Ένα δεκαεννιάχρονο κορίτσι που έρχεται στην πρωτεύουσα, για ν' ακολουθήσει τα όνειρά του. Μια γάτα, με ταλέντο να πέφτει από ψηλά μπαλκόνια. Ένας εικοσιτριάχρονος που τον θέλουν όλες. Δύο πρωταγωνίστριες του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου, που ξεπήδησαν από άλλο βιβλίο, γιατί έχουν πολλά να πουν ακόμα. Μια πόρνη πολυτελείας, που σταμάτησε το επάγγελμα, αλλά βαρέθηκε πια να κάθεται. Μια καφετζού που δεν θα πιστέψει ποτέ στις υπερφυσικές δυνάμεις της, αλλά υπάρχουν στο μέγιστο βαθμό. Ένα πλήθος ιδανικοί ανύπαντροι άντρες και μια χούφτα αθεράπευτες κουτσομπόλες. Τι δεν είπαμε; Α, ναι. Έναν μεγάλο σεισμό και τις ασταμάτητες μετασεισμικές του ακολουθίες.Να μην ξεχάσω τον δραπέτη, μια αινιγματική μέλισσα κι ένα «αχ», που θα κρίνετε εσείς πόσο μικρούλι είναι κάθε φορά." (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Εδώ οφείλω να πω,πως ο συγγραφέας Γιάννης Φιλιππίδης δεν γράφει,απλά για να γεμίσει τις κενές σελίδες ενός βιβλίου,ούτε για λόγους προβολής. Γράφει όλα όσα νιώθει πως πρέπει να ειπωθούν καί να τα μοιραστεί με το αναγνωστικό κοινό. Καθώς,λοιπόν,διάβαζα κι αυτό το βιβλίο του,πέρασα από διάφορες συναισθηματικές διακυμάνσεις,-κατά κόρον με θετικό πρόσημο-,καί ανάλογες σκέψεις γεννήθηκαν στο μυαλό... Δεν μου επιτράπηκε λεπτό να ''λιποτακτήσω'' καί να το αφήσω από τα χέρια μου. Όχι,προτού να κλείσουν οι κύκλοι,να λάβω τα διδάγματα που έπρεπε καί να νιώσουμε την πολυπόθητη λύτρωση μέσα στην μη φιλική προς τους ανθρώπους καθημερινότητά μας.
Ένα απ΄τα καλά της αδάμαστης γραφής του συγγραφέα είναι ο τρόπος με τον οποίο μέσα από την πλάκα,μοιράζεται μεγάλες αλήθειες. Αλήθειες που μπορεί να πονούν,να χαροποιούν,ή,καί να απελευθερώνουν. Οι ήρωες καί οι ηρωϊδες του είναι τόσο αληθοφανείς που,-όχι μόνο μας φαίνονται οικείοι/ες-,αλλά τους/τις αισθανόμαστε δικούς μας ανθρώπους. Ναι,ο Γιάννης Φιλιππίδης είναι μετρ στο να δομεί χαρακτήρες προσώπων καί κατ'επέκταση ιστορίες που χαράσσονται ανεξίτηλα στην μνήμη καί στην ψυχή μας. Κι αυτό το πετυχαίνει για πολλοστή φορά καί στο βιβλίο του ''Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι «αχ»". Ένα βιβλίο που ακολουθεί τον ρυθμό του προγενέστερου βιβλίου του ''Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου" κι αυτό γιατί έρχεται με κάποιον να κουμπώσουν μεταξύ τους. Προσέξτε! Φυσικά καί διαβάζονται ξεχωριστά,αλλά εγώ θα σας πρότεινα να τα διαβάσετε καί μαζί.
Εν κατακλείδι,με το βιβλίο ''Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου'' ξύπνησαν μνήμες καί συναισθήματα συνδυασμένα με όμορφες,καλές,ή,άσχημες στιγμές με αγαπημένα μας πρόσωπα καί με το βιβλίο ''Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι «αχ»" το ''αχ'' δεν έμεινε απλά ως ένα επιφώνημα πόνου καί θλίψης,μα μετουσιώθηκε σε έκφραση λαχτάρας,ευτυχίας καί πληρότητας. Προσωπικά έμεινα πολύ πολύ ικανοποιημένη από αυτά τα δύο βιβλία καί τα πρόσθεσα στην λίστα μου με τα πιο αγαπημένα. Αναζητήστε τα! Καλή ανάγνωση!
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου