Δε δέχομαι υποδείξεις του τί να γράψω και τί όχι στα blogs μου…

(Προέλευση φωτογραφίας: Shutterstock)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Δε δέχομαι υποδείξεις του τί να γράψω και τί όχι στα blogs μου…

Αν και ένας από τους βασικότερους σκοπούς της ύπαρξης των βιβλίων και κατ'επέκταση της ανάγνωσης αυτών είναι η ψυχαγωγία (άγω+ψυχή) και η ψυχική γαλήνη, σκοπός μερίδας ανθρώπων του χώρου (συγγραφείς, αναγνώστες/στριες, κλπ) είναι να μας κάνουν να βγάζουμε -κυριολεκτικά και μεταφορικά- φλύκταινες, να αρρωσταίνουμε σε διάφορα επίπεδα, να μας εκνευρίζουν, να μας πληγώνουν, να μας πονούν κι εντέλει να μας βγάζουν την ψυχή! 

Τί; Δε νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που το ακούτε! 

Πλέον, δεν μπορούμε να πούμε ότι μας εκπλήσσει/σοκάρει το οτιδήποτε! Αλλά, ελάτε που υπάρχουν εκείνοι/ες που έχουν ως σκοπό της ζωής τους (μεταξύ μας αν ασχολούνταν με τη ζωή τους όσο ασχολούνται με τις δικές μας, θα γλίτωναν πολλά λεφτά οι ψυχολόγοι!) για χίλιους δύο λόγους (τους ξέρουμε - δε χρειάζεται να τους επαναλαμβάνουμε) και ψάχνουν, καθημερινώς, τρόπους το πώς να μας ενοχλήσουν!

Είναι αλήθεια ότι προσπαθώ να μην ασχολούμαι με τέτοιους/ες, διότι αν ασχοληθώ, έχω την αίσθηση ότι δεν θα μπορέσω να τα βγάλω πέρα με την απύθμενη βλακεία που τους/τις χαρακτηρίζει. Μα, επειδή είμαι άνθρωπος κι όταν παρατηρώ, όλο και πιο έντονα, προσπάθειες (ούτε τα προσχήματα δεν κρύβουν) μερικών μερικών να μου προκαλέσουν προβλήματα στα blogs (διαβάλλοντάς με και αρκετών άλλων κακών συνηθειών), τους έχω νέα!

Τα blogs ΔΕΝ θα σταματήσουν να υπάρχουν!

Κάντε όνειρα πώς θα περάσει το δικό σας. Μάλλον, προς εφιάλτη το κόβω με πρωταγωνιστές/στριες εσάς!

Και για να εξηγούμαστε για τελευταία (εύχομαι και προσδοκώ!) φορά! 

- Δε δέχομαι υποδείξεις του τί να γράψω και τί όχι στα blogs μου…

- Τα blogs είναι δικά μου. Τα έχω δημιουργήσει, τα έχω πονέσει, τα αγαπώ και τα λειτουργώ μόνη μου! Έχω αφιερώσει και εξακολουθώ να το κάνω -και ούτε διατίθεμαι να σταματήσω- πολύ χρόνο, χρήματα και νοιάξιμο γι'αυτά. 

- ΔΕΝ είναι κοινόχρηστα για να έχουν και άλλον διαχειριστή/στρια, ώστε να παίρνουμε από κοινού τις όποιες αποφάσεις. 

- ΔΕΝ έχω ούτε και θέλω να αποκτήσω παρατρεχάμενους/ες, ή, λοιπούς/ες αυλοκόλακες και ''φίλους/ες'' χειρότερους/ες κι από τα φίδια! Που μεταξύ μας, δεν φταίνε και πουθενά τα αθώα ζωντανά!

- Τα κείμενα φέρουν την υπογραφή με το ονοματεπώνυμό μου, οπότε κανείς και καμία ΔΕΝ έχει το δικαίωμα να μου υποδείξει το τί πρέπει να γράψω, ή, όχι μέσα σε αυτά! Έχω το θάρρος της γνώμης μου και δεν κρύβομαι...

- ΔΕΝ με πληρώνει κανένας και καμία για να σκεφτεί ότι ίσως και μπορεί να μου πει μία γνώμη... Όλοι κι όλες κρινόμαστε από τις πράξεις και τα λόγια μας. Ξέρει ο κόσμος κι αντιλαμβάνεται. Μην άγχεστε!

Οπότε, σας ρωτώ! Με ποιο θράσος τολμάτε να μου λέτε το τί να γράψω και τί όχι μέσα στα κείμενα που αναρτώ; Ρε πάτε καλά; Έχετε απολέσει και την τελευταία ρανίδα αντίληψης και εξυπνάδας μέσα από το μυαλό σας; Πώς τολμάτε να το κάνετε; 

Και επειδή η ενσυναίσθηση και η όποια καλοσύνη έχουν τα όριά τους, να θυμάστε ότι αν εξακολουθήσετε να το κάνετε (απευθύνομαι σε εκείνη τη μερίδα ''συγγραφέων''), θα ενημερώνονται οι εκδοτικοί σας. 

Άλλωστε, εγώ δεν είμαι συγγραφέας για να φοβάμαι μήπως χάσω το όποιο βραβείο, ή, Νόμπελ Λογοτεχνίας (τρομάρα να σας έρθει!)... Είμαι μία βιβλιόφιλη-bookblogger και χαίρομαι όσο δεν πάει γι'αυτό!

Ξηγηθήκαμε; Όχι, τίποτα άλλο. Έρχονται και γιορτινές ημέρες και πρέπει να αφήσω στο εορταστικό κλίμα να με ''περιλούσει'' για να μην σας αρχίσω στα ''στολίσματα''! Ξέρετε εσείς τί εννοώ!

Εκ της διευθύνσεως!