Μήπως τα βιβλία μας προκαλούν ψυχική κούραση και λοιπά αρνητικά συναισθήματα;

(Προέλευση φωτογραφίας: Shutterstock.com)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Μήπως τα βιβλία μας προκαλούν ψυχική κούραση και λοιπά αρνητικά συναισθήματα;

Η καθημερινότητά μας, δυστυχώς, δεν περιλαμβάνει αποκλειστικά και μόνο την είδηση χαρούμενων γεγονότων και θετικών συναισθημάτων. Η βία, η αδικία, ο πόνος, η θλίψη, τα εγκλήματα, η απώλεια και αρκετά ακόμη μοιάζουν σαν να κυριαρχούν παντού γύρω μας. Ανέκαθεν πίστευα -και θα εξακολουθήσω να το κάνω- ότι η ανάγνωση βιβλίων λειτουργεί καταπραϋντικά για το μυαλό και την ψυχή μας. Πώς μας βοηθά να ''ξεφύγουμε'' από τα όποια προβλήματα και να βρούμε, έστω και για λίγες στιγμές, μία εσωτερική γαλήνη. 

Τί γίνεται, όμως, στην αντίθετη περίπτωση; Όταν, δηλαδή, τα βιβλία και πιο συγκεκριμένα οι ιστορίες τους φέρνουν το μη επιθυμητό αποτέλεσμα;

Μία σκέψη που με προβληματίζει ήταν η αφορμή για να γραφτεί το σημερινό μου άρθρο. 

Ποια είναι αυτή; 

Μήπως τα βιβλία μας προκαλούν ψυχική κούραση και λοιπά αρνητικά συναισθήματα;

Θα σας εξηγήσω, αμέσως, τι εννοώ.

Όλο και περισσότεροι/ες δημιουργοί επιλέγουν να ασχοληθούν, μέσα από τις υποθέσεις των βιβλίων τους, με ζητήματα που μας απασχολούν ως κοινωνία, τόσο σε ατομικό όσο και σε γενικό επίπεδο. Από τη βία και όλες τις μορφές που αυτή λαμβάνει και δείχνει να επικρατεί γύρω μας, τα στυγερά εγκλήματα, την κάθε μορφή ανωμαλίας που μπορεί να κουβαλά ένας άνθρωπος ( ; ) στο μυαλό του, την ανέχεια, την έλλειψη ηθικής, έως και άλλα θέματα που προκύπτουν και ταράζουν την ήδη κλονισμένη και χιλιοταλαιπωρημένη κοινωνία μας μοιάζουν σαν να είναι τα πρωτεύοντα στην αλυσίδα με τα πιο ''ελκυστικά'' θέματα για τα βιβλία. Κι ομολογώ πως έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι υπάρχει μερίδα εξ αυτών που δεν το κάνουν για να ευαισθητοποιήσουν και να μας κινητοποιήσουν, μα το αντιμετωπίζουν ως ένα θέμα που είναι της ''μόδας''... Σαν να προσπαθούν να επωφεληθούν σε επίπεδο πωλήσεων των έργων τους...

Συγγνώμη γι'αυτό που θα πω καί με όλον το σεβασμό προς τους/τις δημιουργούς, αλλά εγώ ως αναγνώστρια έχω κουραστεί πάρα πολύ απ'όλη αυτήν τη συνθήκη. Δε μπορώ να διαβάζω βιβλία και να ''πνίγομαι'' από άσχημα συναισθήματα που νιώθω ότι μου ξεριζώνουν την ψυχή. Δεν αντέχω άλλον πόνο! Δε μας φτάνει που τα ζούμε γύρω μας, πρέπει να τα βρίσκουμε και μέσα στα βιβλία που διαβάζουμε; 

Και άντε και επιλέγετε να μιλήσετε για εκείνα. Γιατί δεν βρίσκετε κάποιον άλλον τρόπο; Γιατί όλη αυτή η σκληρότητα; Τί προσφέρει; Με μεγάλη μου δυσαρέστηση δεν βλέπω να αλλάζει κάτι! Η ενσυναίσθηση και η πρόληψη δεν ξεκινά πάντα από τα βιβλία. Είναι εύκολα τα λόγια, μα ζόρικες οι πράξεις...

Ας μην ταυτίσουμε, λοιπόν, την ανάγνωση βιβλίων με μία ''ανακύκλωση'' όλων των κακών που υπάρχουν γύρω μας...

Ποια η δική σας άποψη;

Τα σχόλια σας πάντα ευπρόσδεκτα κάτω από το άρθρο!