Μεφελιήλ, ο εκλεκτός του Εωσφόρου - Αφιέρωμα σε βιβλία φαντασίας/θρίλερ εγχώριων δημιουργών (Μέρος 5ο)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Αφιέρωμα σε βιβλία φαντασίας/θρίλερ εγχώριων δημιουργών 

(Μέρος 5ο)

~ Μεφελιήλ, ο εκλεκτός του Εωσφόρου ~

Προτελευταία ημέρα του αφιερώματός μου σε βιβλία φαντασίας/θρίλερ εγχώριων δημιουργών και διάβασα και σας προτείνω ένα βιβλίο στου οποίου το ''κάλεσμα'' δεν μπόρεσα στιγμή να αντισταθώ από την ώρα που πρωτάκουσα για την κυκλοφορία του. Ναι, ο συγγραφέας Φώτης Κατσιμπούρης φάνηκε σαν να είχε βρει έναν αλλιώτικο τρόπο να ''τρυπώσει'' μέσα στη σκέψη μου χάρη στο νέο του μυθιστόρημα, με τίτλο ''Μεφελιήλ, ο εκλεκτός του Εωσφόρου", το οποίο κυκλοφορεί από την Άνεμος εκδοτική και μας προσφέρει μία άλλη οπτική στη φαντασία μέσω του τρόμου και του μυστηρίου...

Κάθε άνθρωπος που γεννιέται και περιδιαβαίνει σε αυτόν τον κόσμο, αν και φαντάζει σαν ένας άγραφος καμβάς πάνω στον οποίο θα ''ζωγραφίσει'' η ζωή με όλα τα παθήματα και μαθήματα υπαιτιότητας του ιδίου, ή, τρίτων κι άλλων εξωτερικών παραγόντων, δεν παύει να φέρει μέσα του και το φως και το σκοτάδι. Το ποιο από τα δύο, εντέλει, θα επικρατήσει δεν ορίζεται, απολύτως, από εκείνον... Ή μήπως όχι; Μήπως εμείς φέρουμε την ευθύνη της επιλογής; Τί εννοώ; Εάν η ίδια η ζωή μας φέρνει μπροστά από εκείνο το ''σταυροδρόμι'' που οφείλουμε να διαλέξουμε ποια πορεία θα ακολουθήσουμε και να απαντήσουμε σε αυτό το δίλημμα και να έχουμε κατά νου ότι θα υποστούμε και τις όποιες συνέπειες αυτό θα επιφέρει, ποια η τελική μας επιλογή;

Είναι αλήθεια ότι ο τίτλος του βιβλίου εκπέμπει ένα μυστήριο και μας προϊδεάζει για μία μάχη καλού και κακού σαν εκείνες που συνηθίζουμε να διαβάζουμε μέσα σε βιβλία θρησκευτικού περιεχομένου, όπως και λοιπών διδαχών σχετικά με τους υπηρέτες τόσο της μίας πλευράς όσο και της άλλης. Μεταξύ μας, μία τέτοια προσέγγιση, ως έναν βαθμό, δε θα μπορούσε να θεωρηθεί ως λανθασμένη, αλλά ο συγγραφέας επιλέγει να το εξελίξει και να μην σταθεί μόνο στην όποια επιφάνεια και στις δήθεν τάσεις διδαχής περί καλοσύνης και επιβράβευσης αυτής. 

Δυστυχώς, η ανθρώπινη ιστορία είναι αιματοβαμμένη ακόμη κι αν μιλάμε για τις θρησκείες. Αλίμονο! Ποιος/α μπορεί να αρνηθεί και να στρέψει αλλού το βλέμμα του/της μπροστά σε όλα αυτά τα ειδεχθέστατα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας (δη και από ανθρώπους του κλήρου και εν γένει των εκπροσώπων των εκάστοτε θρησκευμάτων) που έχουν διαπραχθεί όλα αυτά τα χρόνια και έχουν στιγματίσει με μελανό αποτύπωμα πάνω στην μνήμη όλων μας; Ναι, συνετό θα είναι να διαχωρίζουμε πολλά και να έχουμε πάντα μία πιο ''ανοικτή'' ακοή και σκέψη και να μην παρασυρόμαστε από όμορφα στολισμένα ψέματα που από πίσω κρύβουν την ασχήμια και την κακία που υπάρχει γύρω μας...

''Στο Παρίσι του 16ου αιώνα, τη Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, ένα εννιάχρονο αγόρι γίνεται μάρτυρας της αναίτιας δολοφονίας των γονιών του, αλλά και αμέτρητων αιματηρών εγκλημάτων στο όνομα του Θεού. Η ψυχή του, βαθιά τραυματισμένη από όσα αδιανόητα ανοσιουργήματα πραγματοποιούνται με την επίφαση του Καλού, στρέφεται και παραδίδεται απόλυτα στο Κακό. Η περιπλάνηση του Αλέξανδρου ανά τους αιώνες, μέσα από μονοπάτια τρόμου και ανίερων παθών, φτάνει μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Η μοίρα του συνδέεται άρρηκτα με ήρωες που δολοφονούν ή δολοφονούνται, ερωτεύονται, εκδικούνται και αγωνίζονται μέχρι τέλους, είτε για τη λύτρωση από δαιμονικά δεσμά είτε για την κατάκτηση μιας εξέχουσας θέσης στη σκοτεινή αιωνιότητα και στο βασίλειο του Εωσφόρου. Θνητοί, αθάνατοι, αρχέγονα και θρυλικά πλάσματα συγκρούονται αμείλικτα, με τελικό πεδίο μάχης την έπαυλη στον λόφο με τα χρυσάνθεμα, κάπου στην Αττική του σήμερα." (Από το οπισθόφυλλο)

Ο συγγραφέας μας προ(σ)καλεί σε ένα ταξίδι στον τόπο και στο χρόνο (παρελθόν - παρόν, Παρίσι - Αττική) όπου εκεί θα μας περιμένει ένα πρόσωπο που θα πρωταγωνιστήσει μέσα στην ιστορία και θα φέρει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που κάθε άλλο παρά ήρωα θα μπορούσαν να το χαρακτηρίσουν... Αντιθέτως, μιλάμε για έναν αντιήρωα με ανθρώπινες διαστάσεις και μία συνολική αληθοφάνεια που μας τρομάζει... Κι αυτός ο τρόμος δεν προέρχεται μόνο από τις πράξεις και σκέψεις του, αλλά κυρίως από το γεγονός ότι αντικρίζοντάς τον μοιάζει σαν να ρίχνουμε είτε κλεφτές είτε ευθείες ματιές στα αβαθή της ψυχής μας, εκεί όπου κατοικεί το έρεβος κι όλα εκείνα που προσπαθούμε να καταπνίξουμε ώστε να βγει στην επιφάνεια μόνο το φως... Ένα φως εκτυφλωτικό και ίσως κάποιες φορές παραπλανητικό... 

Διάβασα το βιβλίο τμηματικά. Ένιωσα αρκετές φορές την ανάγκη να κάνω διάλειμμα για να αποστασιοποιηθώ από τα όσα λάμβανα και να αποφορτιστώ από την ένταση των συναισθημάτων που βίωνα κι αυτό διότι ο συγγραφέας δεν προσπαθεί να ωραιοποιήσει καταστάσεις ούτε να καταδικάσει σαν άλλη Ιερά Εξέταση τους/τις εμπλεκόμενους/ες... Ναι, ίσως σε κάποια σημεία να ένιωσα ότι έχασα τον ρυθμό της αφήγησης -λόγω της πληθώρας των πληροφοριών και των αρκετών προσώπων- αλλά μετά από λίγο έβρισκα πάλι τον ''δρόμο'' και επέστρεφα δριμύτερη στον κόσμο του βιβλίου για να αφουγκράζομαι όλα όσα είχε να μου πει. Και πιστέψτε με! Κάθε άλλο από εύκολα κι εύπεπτα ήταν τα όσα άκουγα. Ή και πάλι, έτσι έπρεπε να γίνει... 

Δεν ξέρω αν ο Μεφελιήλ ήταν ο εκλεκτός του Εωσφόρου, ή, όχι. Ξέρω, όμως, ότι με επηρέασε σε μεγάλο βαθμό αναφορικά πάντα με την σκέψη μου που την παίδεψε ευχάριστα, με δεδομένο ότι έχουμε να κάνουμε με ένα βιβλίο που σκοπός του δεν είναι η αυτούσια ψυχαγωγία, μα το ''άνοιγμα'' ενός άλλου παραθύρου προς το προαιώνιο ζήτημα μεταξύ καλού και κακού και τη θέση μας μέσα σε όλο αυτό...

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από την Άνεμος εκδοτική.

Υ.Γ. Μείνετε συντονισμένοι/ες για το 6ο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος.