Η ΟΡΓΗ ΠΟΥ ΜΑΤΩΝΕΙ ΤΗ ΜΕΡΑ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Πολλές φορές στη διάρκεια της ζωής του ένας άνθρωπος νιώθει να ξεχειλίζει η ψυχή και η σκέψη του από το αίσθημα της οργής, που συνήθως έχει προκληθεί από τις φρικτές πράξεις κάποιου τρίτου, ή, περισσότερων προσώπων και κατ'επέκταση από τις όποιες συνέπειες που προκύπτουν από εκείνες. Η αυτοδικία και μία επιτακτική ανάγκη/τάση για απόδοση της δικαιοσύνης μέσω της προσωπικής εκδίκησης όχι μόνο λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη, αλλά ''θολώνει'' το μυαλό και την ορθή κρίση αυτού του ανθρώπου. Ναι, το θυμικό αναλαμβάνει δράση και βάζει σε ''καταστολή'' την όποια λογική, κανόνες ηθικής, όπως και όποια μορφή φόβου, πιθανού δισταγμού, ίσως και αίσθησης ενοχής και των όποιων τύψεων συνοδεύουν εκείνη. Κι έρχομαι να σας ρωτήσω, μπορεί η οργή να ''οπλίσει'' το χέρι ενός ανθρώπου και να προβεί σε πράξεις που την μόνη ευθύνη κανονικά έχει η δικαιοσύνη και οι ασκούντες αυτή; ''Βιαζόταν να ξημερώσει και να χαθεί πίσω α...