Γιατί, πλέον, δε δείχνω την προτίμησή μου σε συγκεκριμένα λογοτεχνικά είδη...

(Προέλευση φωτογραφίας: Shutterstock.com)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Γιατί, πλέον, δε δείχνω την προτίμησή μου σε συγκεκριμένα λογοτεχνικά είδη...

Η φετινή χρονιά εξακολουθεί και με βρίσκει σε μία κρίσιμη και δύσκολη καμπή, αναφορικά με τη σχέση μου με τα βιβλία. Το ολιγοήμερο διάλειμμα -δίχως καμία επαφή με βιβλία- με έκανε να αποφασίσω να θέσω ως προτεραιότητά μου κλισέ (ποσώς με ενδιαφέρει αν δεν αντιλαμβάνεστε το πώς το εννοώ!) όπως η υγεία (σωματική και ψυχική), καθώς και η προσωπική μου γαλήνη και ηρεμία.  Έκανα κάποιες δοκιμές και πέρυσι, μα φέτος νομίζω ότι χρειάζομαι ένα σαφές και τελεσίδικο ''ξεκαθάρισμά''. Μην το ακούτε ως κάτι το αρνητικό. Αντιθέτως, για μένα θα είναι πολύ βοηθητικό. Ίσως αυτή μου η επιλογή κάποιους/ες να σας ξενίσει, μα πρέπει κάποια στιγμή να νοιαστώ και για τον εαυτό μου (ως αναγνώστρια) και να μη μεταμορφωθεί η ανάγνωση βιβλίων σε καταναγκαστική αγγαρεία που απλώς θα ικανοποιεί τους/τις άλλους/ες γύρω μου... 

Ως αναγνώστρια, πλέον, έχω επιλέξει να ''κλείσουν'' οριστικά κάποιοι κύκλοι σε σχέση με κάποια λογοτεχνικά είδη, μα και να εστιάσω παραπάνω σε εκείνα που πραγματικά με ''καλύπτουν''. Αυτό θα γίνει μέσω μίας ''εκκαθάρισης'' που θα συνεπάγεται είτε μία δεύτερη κι αμετάκλητη -χωρίς πισωγυρίσματα- ευκαιρία είτε (σε λιγότερο βαθμό) κάποιους ελάχιστους πειραματισμούς. Ναι, ο μόνος στόχος γύρω από την ανάγνωση βιβλίων είναι όχι πολλά, μα λίγα κι ουσιαστικά καλά. Εύχομαι να τον πετύχω!

Κατόπιν πολύ όμορφων συζητήσεων με μερικούς/ες από εσάς, αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο και να σας εξηγήσω, συνοπτικά, τους λόγους για τους οποίους έχω κάνει αυτήν την επιλογή. Κι αυτό, διότι δεν επιθυμώ να υπάρξουν τυχόν παρερμηνείες ότι τάχα μου θα σταματήσω τη λειτουργία των blogs, -συγγνώμη αν χαλώ το όνειρο μερικών μερικών, αλλά αυτό δε θα συμβεί!-, ή, ότι έχω μία υπεροπτική τάση απέναντι στο πρόσωπο δημιουργών και λογοτεχνικών ειδών (πέρασε και δεν ακούμπησε!), ή, ότι επιθυμώ να προβάλλω/προωθήσω άτομα του χώρου που συμπαθώ (εδώ γελάμε!), ή, τέλος, ό,τι άλλο γεννήσει η φαντασία σας! Καμία απολύτως σχέση όλα αυτά! 

Για πάρα μα πάρα πολλά χρόνια, ως αναγνώστρια, είχα επιλέξει να διαβάσω όσα περισσότερα βιβλία γινόταν, τα οποία θα ανήκαν σε ποικίλα λογοτεχνικά -ίσως κι αντιφατικά- είδη μεταξύ των. Ήθελα να δοκιμάσω τα αναγνωστικά μου όρια, αφού είχα τη λανθασμένη εντύπωση ότι μόνο έτσι θα ήμουν ολοκληρωμένη -μα ποτέ απολύτως ευτυχισμένη- ως αναγνώστρια. Ναι, ήταν μία βαθειά μου αναγνωστική επιθυμία αυτός ο πειραματισμός. Όπως, άλλωστε, δε σταματώ ποτέ -νομίζω ότι αυτό είναι μία αναγνωστική μου σταθερά- το να αναζητώ πένες δημιουργών νέων και παλαιότερων που δε γνωρίζω. 

Ας πούμε και μερικές αλήθειες ακόμη...

Δεν ξέρω αν φταίει ο ρυθμός που έχω επιβάλλει (εντός κι εκτός εισαγωγικών) στον εαυτό μου να διαβάζω βιβλία. Ίσως αυτή η ακατάπαυστη -πέραν κάποιων μικρών διαλειμμάτων- επαφή μου με εκείνα να προκαλεί αρνητικά αντί θετικά αποτελέσματα. Ή, αν οφείλεται στο γεγονός ότι αρκετοί/ες δημιουργοί επιλέγουν να εστιάσουν τη συγγραφική τους προσοχή σε έργα με χιλιοειπωμένη πλοκή. Με όλον τον σεβασμό στα φίλτατα κατά τ΄άλλα μηρικαστικά, αλλά είμαι άνθρωπος κι όχι ζώο για να μου προσφέρουν, διαρκώς, αναμασημένη τροφή... Ή, αν τελικά είναι ένα ''πάντρεμα'' κι αυτών των δύο... Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο περνά από το χέρι μου και με πάσα προσοχή και ευγένεια προς το πρόσωπο των δημιουργών και της λογοτεχνίας, δε θα αγοράσω ξανά ανάλογα έργα. Όμως, σε καμία των περιπτώσεων ΔΕΝ τα υποβιβάζω, ή, δεν αναγνωρίζω τη σημαντική τους αξία και παρουσία μέσα στο λογοτεχνικό χώρο.

Σας έχει συμβεί κάτι ανάλογο;

Τα σχόλια σας πάντα ευπρόσδεκτα κάτω από το άρθρο!