Οι Σειρήνες του Βοσπόρου

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

Τίτλος: Οι Σειρήνες του Βοσπόρου

Συγγραφέας: Μαίρη Μαγουλά

Από τα ''Κύματα του Βοσπόρου'' στο ''Όταν πάγωσε ο Βόσπορος'' έως και τώρα στο νέο της μυθιστόρημα, με τίτλο ''Οι Σειρήνες του Βοσπόρου'', η συγγραφέας Μαίρη Μαγουλά φαίνεται ότι ρίχνει αόρατες συνδετικές ''γέφυρες'' μεταξύ των τριών αυτών βιβλίων, που αν και πλέον έχει αποκτήσει νέα εκδοτική στέγη, τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, μοιάζει σαν μία αλλιώτικη ''τριλογία'' (δείτε το ως ποιητική αδεία) με κοινό παρονομαστή τις θύμησες και τα συναισθήματα για μία πατρίδα που τώρα πια φαντάζει μακρινή και ξένη, μα ποτέ των ποτών λησμονημένη. Η Πόλη των πόλεων, για ακόμη μία φορά, θα πρωταγωνιστήσει και θα φιλοξενήσει τα πρόσωπα της πλοκής και θα τους δώσει τον χώρο και τον χρόνο να περιδιαβούν στους δρόμους της, να γευτούν τις γεύσεις της, να ακούσουν τους ήχους της, αλλά και να βιώσουν, από πρώτο χέρι, τις ταραχές μίας εκ των πιο μαύρων σελίδων της σύγχρονης ιστορίας.

Η συγγραφέας εντάσσει με ομαλό και οικείο τρόπο τη μυθοπλασία μέσα στα πλαίσια των καίριων ιστορικών γεγονότων του τότε. Έχοντας μια σχετική αναγνωστική εμπειρία σχετικά με τον τρόπο γραφής της δημιουργού, δε χρειάστηκε χρόνος ''προσαρμογής'' μου για να αντιληφθώ το πώς θα κινούμασταν μέσα στην πλοκή του βιβλίου. Και για να είμαι ειλικρινής, δε στάθηκα τόσο πολύ στον τρόπο έκφρασης της συγγραφέως (δεν το εννοώ με αρνητική χροιά!), μα περισσότερο στην υπόθεση που διάβαζα. Μου άρεσε πολύ αυτή η ένωση παρόντος - παρελθόντος, αλλά και το πόσο ρεαλιστικά αποδίδονται τα πρόσωπα του βιβλίου μέσα στην υπόθεση. Ένιωσα σαν να μπορούσα να βρω πάνω τους στοιχεία του δικού μου εαυτού, ή, και δικών μου προσώπων. Και στο επίκεντρο η βασιλεύουσα, Κωνσταντινούπολη, που παρά τα όσα διαδραματίζονται με φόντο εκείνη, πορεύεται αγκαζέ με τη σταθερά δυναμική κι αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου γοητεία που σαγηνεύει τους πάντες.

Περιγραφή:

Κωνσταντινούπολη, 6 Σεπτεμβρίου 1955. Ο Στέφανος Βλαστός κοιτάζει τον κόσμο που ανεβοκατεβαίνει τη Μεγάλη Οδό του Πέραν. Σκέφτεται πως σε λίγο θα τη διασχίσει μια τελευταία φορά. Δεν υπάρχει Θεός που να μπορεί να συγχωρήσει τα αμαρτήματά του... Είχε πάρει την απόφασή του... Η Βιολέτα Μοδινού με δυσκολία συγκρατεί τα δάκρυά της. Κανένα γράμμα από εκείνον. Βλέπει τον ήλιο να κοκκινίζει πίσω απ’ τους μιναρέδες. Πρέπει να επιστρέψει αμέσως στο Τζιχανγκίρι. Η γιαγιά... Ο Ντιντιέ Μορέλ ακούει τα βαπόρια να σφυρίζουν στον Βόσπορο. Ανάκατες σκέψεις γυρίζουν στο μυαλό του. Τίποτα πια δεν έχει ενδιαφέρον, οι ιστορίες του εξαντλήθηκαν... Η Αιμιλία Αμπατζόγλου παρακολουθεί τα παιδιά της που παίζουν με τον πατέρα Χριστόφορο, ενώ ο άντρας της μένει σιωπηλός. Ακόμη δεν ξέρει ότι η μονότονη ζωή της στα Ταταύλα σε λίγο θα ανατραπεί... Πρόσωπα μελαγχολικά και ευάλωτα στο τραγούδι των Σειρήνων, τα οποία έχασαν χρόνια κυνηγώντας μια ευτυχία που ποτέ δεν ήρθε. Ένα μυθιστόρημα με φόντο τις ζωηρές γειτονιές της Κωνσταντινούπολης, όπου Ρωμιοί, Τούρκοι, Λεβαντίνοι, Αρμένιοι και Εβραίοι συμβιώνουν σε μια εύθραυστη αρμονία. Οι ήχοι της πόλης, οι φωνές από τα γιαλί, οι καμπάνες των ναών, το «Αλλάχ ου ακμπάρ» του μουεζίνη, τα κρωξίματα των γλάρων… Τίποτα δεν προμηνύει αυτό που θα συμβεί σε λίγες ώρες. Τη νύχτα της 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου 1955 όλα άλλαξαν. Τα Σεπτεμβριανά ─μια προσχεδιασμένη καταστροφή, μια δεύτερη «άλωση», που οδήγησε στις απελάσεις του 1964─ σάρωσαν τα πάντα. Πώς ξαναχτίζεις μια ζωή, όταν το μόνο που σου επέτρεψαν να πάρεις φεύγοντας ήταν «είκοσι δολάρια και είκοσι κιλά»;

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη.